Dilemma

Μέρα 199η: 14 Σεπτεμβρίου

"Έλα μπαμπά, πήρα να σου πω ότι αύριο φεύγω για Αγγλία. Για λίγες μέρες. Έκλεισα εισιτήρια με 60 ευρώ πήγαινε έλα. Τώρα μένει να βρω ξενοδοχείο".

"Μπράβο κορίτσι μου! Μπράβο καρδιά μου! Να πας να ξεσκάσεις λίγο. Με ποιον θα πας;"

"Μόνη μου; Γιατί χρειάζομαι παρέα; Θέλω να πάω να δω αν μου κάνει ως χώρα, να αποφασίσω αν μπορώ να ζήσω έναν ολόκληρο χρόνο εκεί".

"Τι νέα είναι αυτά σήμερα; Το αποφάσισες; Θα το κάνεις τελικά το μεταπτυχιακό; Αχ, βρε κόρη μου! Τέτοια χαρά μου δίνεις που θα κατεβάσω την καρδερίνα μου στην πόλη να σηκώσουμε όλες τις πρόστυχες κιλότες και  σουτιέν, να το γιορτάσουμε!"

"Μπαμπά, δεν είσαι πολύ καλά τελευταία!  Βρε μπας και είχες δίκιο ότι θέλει να σου φάει τα λεφτά;" τον πειράζει η Ντι, έχοντας βρει ξανά για λίγο την καλή της διάθεση. 

"Λοιπόν, εγώ σοβαρολογώ. Σε κλείνω να της πω να ετοιμαστεί. Θα ξαναμιλήσουμε πριν φύγεις!"

Έτσι είναι ο έρωτας σκέφτεται η Ντι. Όταν τελικά έρθει, σε μεταλλάσσει, όσο και αν του έχεις αντισταθεί νωρίτερα. Δεν έχει ηλικία, δεν έχει μέτρα, δεν έχει σταθμά, δεν έχει ζυγαριά. Ο Μητσάκος της έλεγε πως "δε διαλέγεις πότε και με ποιον θα σου σηκωθεί. Απλά σου σηκώνεται". Της λείπει τόσο πολύ. Το χιούμορ του, οι ατάκες του, η βλακεία του κάποιες φορές που τον έκανε όμως τόσο χαριτωμένο. 

Το τηλέφωνο χτυπάει. Εμφανίζεται το κινητό της Μόνικα. Βιάζεται να το σηκώσει για να δει αν είναι καλά και όταν ακούει τη φωνή της ηρεμεί.

"Άσε με να μιλήσω και μετά μπορείς να μου το κλείσεις στα μούτρα. Είμαι υπό την επήρεια χαπιών και δεν ξέρω αν η κρίση μου είναι καθαρή. Ντι, πώς με άντεχες τόσο καιρό; Πώς άντεξες την κακία μου, τη ζήλια μου, τον δύστροπο χαρακτήρα μου; Θεέ μου, πόσο κακό έχω κάνει; Οι γιατροί είπαν πως έπαθα νευρικό κλονισμό".

"Δεν έχεις περάσει λίγα, Μόνικα. Προτιμώ όμως να κάνουμε αυτήν την κουβέντα από κοντά κάποια στιγμή, όταν θα έχουν ηρεμήσει τα πράγματα. Δεν μπορούμε να είμαστε φίλες πια, όμως δε σου κρατώ κακία. Και αν σου κράτησα για λίγο, είναι γιατί ήμουν πληγωμένη". 

Της εξηγεί πως οι συμπεριφορές δικαιολογούνται, όμως οι ζωές των ανθρώπων χωρίζουν. Κάτι που διαλύεται μία φόρα, δεν είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Συζητούν για τη σύλληψη του Χ., η Ντι δικαιολογεί ακόμη και εκείνον, ωστόσο τονίζει πως οι πράξεις των ανθρώπων όταν βλάπτουν πρέπει να τιμωρούνται.

"Ντι, αποπειράθηκα να σε σκοτώσω. Σοβαρολογώ. Όταν ήμουν σπίτι σου..."

"Δε θέλω να ξέρω, Μόνικα. Νοσείς, μόνη σου το είπες. Ο νευρικός κλονισμός δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όμως και εγώ έχω δικαίωμα να επιλέξω να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς ανθρώπους που με πλήγωσαν στο παρελθόν".

Η μεταστροφή της Μόνικα είναι ειλικρινής. Όμως οι μεταστροφές όταν δεν είναι έγκαιρες, μας στερούν ανθρώπους. Ανθρώπους που θα έδιναν τα πάντα. Και η Ντι είναι άνθρωπος που θα έδινε τα πάντα για τη φίλη της, για τους ανθρώπους της. Η Μόνικα πια ξέρει. 

ΑΚΟΜΗ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

ΤΑ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΗ 200η ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΡΤΗΘΟΥΝ ΩΣ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕ PART A KAI PART B...ΣΥΝΤΟΜΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ! Η ΠΑΡΕΑ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΗ!