The truth behind my mask...

Chapter 2

Pff vandaag zouden we op kamp gaan met de hele bovenbouw ,ik stond al klaar met me koffer voor de deur van de school te wachten op de bus.De bus was er eindelijk ik legde me koffer bij de meester en ik stapte de bus in ,ik zag dat alle plekken vol waren behalve een plek naast een meisje genaamd romaysa dus ik vroeg of ik naast haar mocht zitten ze knikte blij dus ik ging maar naast haar zitten.De reis verliep chill ik ben bevriend geraakt met een paar meisjes en we hebben besloten om samen een huisje te delen.Toen we waren aangekomen bij kamp gingen romaysa en chaima snel een huisje uitzoeken en gingen ik en leyla daar rustig achteraan met de koffers, ik keek nog om me heen om te kijken of ik die jongen van  die ik op school zag ergens kon zien  maar jammer genoeg zag ik hem niet,tf waarom wil ik hem zo graag zien vind ik hem leuk ofzo ik schudde de gedachte van me af  en liep snel richting het huisje dat romaysa en chaima hadden geregeld.Ik zeg eerlijk romaysa en chaima hebben denk ik het beste huisje uitgekozen van dit hele terrein.Ik en de meisjes begonnen onze koffers uit te pakken en we knapte het huisje wat op,daarna werden we geroepen door de leraar omdat we een activiteit moesten doen ofzo. Ik kon toch niet meedoen door een blessure .

We liepen en stuk door het bos naar een klimbos  ik raakte aan de praat met een paar mensen ik had het erg naar me zin. Aangekomen bij de klimbos moest ik daarnaast  in het bos bij een afgelegen picknick tafel zitten omdat ik niet kan meedoen.daar zat ik dan in me eentje voor me uit te staren,opeens hoor ik allemaal gelach ik draaide me om en ik zag die jongen van school weer ik voelde me wangen rood worden Idk waarom maar deze boy doet wat met me. Maar waarom zijn ze zo laat ? hij was met nog een jongen toen kwam er een docent (mevrouw de wit )"yassin" riep ze "ja" antwoordde de jongen  die m'n hart 10.000 x sneller laat kloppen ,dus hij heet Yassin ik moest lachen om mezelf  hoe kan k iemand leuk vinden die ik nooit gesproken heb.Opeens keek yassin me aan ik wilde alweer weg kijken maar het lukte me niet. Mevrouw de wit begon weer te praten "yassin en zakaria ik weet dat jullie bij de andere groep horen dus jullie hoeven niet perse mee te doen want jullie groep gaat morgen naar het klimbos ,blijven jullie hier met Bahia wees een beetje lief voor haar he" yassin en zakaria knikte naar de docente , daarna liep ze weg.tfoee nu blijf ik hier achter met hun niet dat ik het erg vind om met yassin te blijven het is echt een plaatje . Yassin kwam tegen over me zitten en zakaria ging naast hem zitten ze begonnen een gesprek met elkaar en ik had de hele tijd oog contact met yassin. Net toen yassin ze mond opentrok om tegen me te praten kwam er een meester aan die yassin en zakaria op hun kop gaf omdat ze niet meededen.Ze moesten uit eindelijk wel meedoen Pff ik voelde een soort teleurstelling d'r was op dat moment echt was mis met me .Ik zag aan de manier waarop yassin zich gedroeg dat hij echt druk was "meester kijk deze schoen uit Marokko komen Bahia kijk mooi he schoen uit Marokko " hoor ik hem opeens zeggen.Ik moest lachen om wat hij zij ik knikte vriendelijk naar hem en gunde hem een glimlach hij glimlachte terug en vroeg of hij zijn vest bij mij kon laten ik knikte en nam het van hem aan daarna liep hij mee met de meester ik bleef hem na kijken tot hij uit mijn beeld verdween.pff wat is er met me ik denk dat ik yassin leuk vind dat gevoel wat ik krijg als ik met hem in de buurt ben is onbeschrijfelijk.

Er was al een uur voorbij ik verveelde me dood dus ik stond op om een kijkje te nemen bij de kinderen die aan het klimmen waren het was echt lekker weer . Ik kon yassin zijn gelach en gepraat vanaf hij al horen ik liep op de lawaai af en zag inderdaad yassin weer. "Bahia waarom doe je eigelijk niet mee ? En ben je nieuw?" Zij hij opeens ," ik Heb een blessure  en ja ik ben nieuw hier op school" antwoordde ik rustig "wat voor blessure als ik vragen mag?"zij hij vriendelijk "Ik had een bot breuk die niet helemaal genezen is " antwoordde ik met tranen in me ogen gelukkig zag hij dat niet "beterschap , Ik hoop dat je het naar je zin hebt " zij hij vriendelijk  en hij glimlachte lief naar me.Zijn lach deed zoveel met me hij straalt alleen maar liefheid uit pfff .
Opeens moest ik weer denken aan waarom ik eigelijk niet mee kon doen ga ik het ooit eerlijk wan iemand kunnen vertellen?.
Flashback:
Ik werd aan me haar de auto ingetrokken ik kreeg klappen overal hij me maar kon raken ik probeerde uit de auto te gaan.Maar hij zette kinderslot waardoor ik vast zat op een gegeven moment was hij hij klaar met slaan en reed hij .Ik probeerde alsnog uit te auto te vluchten maar het lukte niet ik schreeuwde zo hard als ik kon  niks hielp ik voelde me zo machteloos .opeens trok hij de auto deur open en trapte me er uit .Daar lag ik dan midden op de weg aan de ene kant was ik wel opgelucht dat hij weg was .Maar ik had me vergist opeens zag ik een auto met volle gas op me af komen ,het werd zwart voor me ogen.
Paar minuten later werd ik wakker ik voelde me lichaam niet meer en ik moest goed in me geheugen graven om me te herinneren wat er was gebeurt ik wist het weer er Rolde een traan over me wang hoe kon hij me dat aandoen ik begrijp het gewoon niet wat heb ik hem ooit aangedaan  .Ik probeerde een beetje overeind te komen ik voelde een pijnlijke steek door me rug gaan ik keek naar me benen het zag er niet uit het leek alsof me benen waren afgehakt en scheef opgeplakt waren ik voelde ze totaal niet meer,ik voelde een vieze paniek gevoel door me heen gaan .Zou ik ooit weer kunnen lopen ? Ik probeerde verder nog naar mezelf te kijken ik zag allemaal bloed.Ik voelde me heel licht in me hoofd worden tot dat ik de sirene van de ambulance hoorde en de bezorgde gezicht van me moeder meskina. Ik werd zo snel mogelijk naar het zieken huis gebracht ,gelijk na de röntgen foto's werd me verteld dat mijn benen verbrijzelt zijn, mijn schouder uit de kom ,en dat ik een gebroken rib had . Het deed me foking veel pijn wat er was gebeurt het had echt niet hoeven gebeuren de persoon die me dit heeft aangedaan is nog het ergst .
Einde flashback.

het ongeluk is nu 2 jaar geleden en ik loop al 2 jaar lang rond met een geheim ik heb het aan niemand verteld ,ik heb aan niemand verteld wie mij dit heeft aangedaan ook bij de politie ben ik stil gebleven het ergste is dat ik het niet aan me moeder heb verteld.Maar de persoon die me dit had aangedaan hoort me eigelijk te beschermen het zou hem eigelijk pijn moeten doen om mij in deze situatie te zien ,die gast lijkt wel bezeten.Elke dag verteld hij me nog dat hij me eigelijk gelijk dood had moeten rijden dat hij dan van me af zou zijn.Nog steeds zit ik er mee hij heeft de tegenover gestelde rol in me leven dan dat hij eigelijk zou moeten hebben. Maar deze persoon is namelijk mijn bloed eigen vader...........

Gaat Bahia dit ooit nog met iemand delen?voelt Yassin het zelfde voor Bahia wat Bahia voor hem voelt? ......