Hanemiz boşalıyor bir bir ... Ayrılık düşüyor önce kalbe, Özlem acıtıyor içimizi git gide... Bilmeden uzaklaşıyoruz kapımızdan. Kimse sormuyor halimizi hatırımızı... Yalnızlık dolanıyor ayaklarımıza, Düşürüyor bizi kör bir boşluğa... Kanıyor bileklerimiz tırmanırken Ama kırılmıyor ümitlerimiz huzme ararken
Ve tutuyoruz hayatın acımasız ellerinden...
Düşüp yeniden ayağa kalkmak mıydı hayat Yoksa her seferinde topallamak mı? "Sabır!" deyip susuyoruz sonra... Ne bir kelimeye hacet var ne de bir ah'a Hepsi yazılı değil mi levh-i mahfuzda El-Hasib! Sen'den her gelene Amenna ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
