Neden anlamaz kimse beni neden duymaz niye böyle herkes hoyratça kendi istediğini yaparken bizler resim hep dışında kalırız bir türlü yetinmezler hep daha fazla istenilen istenilmekte olan hiç umursamazlar sen ne düşünürsün nasılsın diye ama ben artk yoruldum bencil duygulardan çok yoruldum her seferinde küçük irmaklarim taşıyor ve ben boğuluyorum herkes dışarı en bakarken mutluluğuma imreniyor hayr diyorum aslında içimden bağırmak geliyor aslında o sadece bir maske çaresizliğimin çaresiz oluşumun şimdi diceksin iz neden herkesi bu kadar takıyorsun kafana takmayan insan var mı şu dünyada bir kere kafamıza takmak bizim içimize kanımıza işlemiş yapamıyoruz normal olmayı beceremiyoruz belki de dipsiz ucurumlardayim en ufak bir rüzgar dalgasında sanki sonuzluk ile buluşacak gibi ama gören kimse yok kalbim kararıyor artık canımı bu nedenli yakan herseyden nefret etmek ile kalmayıp kaçmak istiyorum ya kimse benim bu hayatta bu kadar zorlandığımi göremeyecek kadar kör mü hissediyor kendini ben bunun açıklamasını bir türlü bulamıyorum olmuyor düşünüyorum kalkıyorum bakıyorum da tek başınayken birde insanların bitmez tükenmez istekleri ve hasıl kelam işte ben bu kadar caresizim nedeni niçin ı yok ...
