Otobüsteydim.Kızılay'dan daha yeni dönüyordum.Yorulmuştum da gerçi ama ayakta kalmıştım.Sonra karşımda onu gördüm Emre'yi...O oturuyordu ben ayaktaydım.Sonra o da ayağa kalktı.Birbirimize bakıyorduk.Gözleri çok güzeldi...Tanımıyordum o zaman onu...Ama çok tatlıydı,çok yakışıklı değildi ama çok sevimliydi.Neredeyse aynı yaşlardaydık.Sonra evime geldiğimi fark ettim.Otobsten indiğimde o hala camdan bakıyordu.Bir daha göremeyeceğimi düşünmeye başlamıştım ama aşık olmuştum bile...Otobüs aşkım.Belki birgün yine karşılşırım umuduyla sık sık Kızılay'a gitmeye başladım fakat karşılaşmadık.Okulda arkadaşlarıma anlattım.Onlardaçocuğun gittiği yerdeki okulda okuyo olabileceğini söyleyince yeniden umutlandım.Birgün çıkışta Emre'nin okulunun orada arkadaşımın evine gitmeyi bahane ederek onun okulunun çıkışına gitim.Göremedim orada önce.Tam umutlarım bitmek üzereyken buldum onu.Evet oradaydı,okuldan çıkmış evine gidiyordu.Önce o görmedi beni bende seslenemedim.Sonra bana el sallama başladı.Bende ona el salladım.Çok sevimli gözüküyordu.Bende onunla tekrar karşılaşmak umuduyla her cuma arkadaşıma kalmaya giderek onu da görüyordum.Sonra birgün konuşmaya başladık.Numarasını verdi.Mesajlaşmaya başladık.Sürekli konuşuyorduk.Faceden,telefondan...Ama hiç çıkma teklifi etmedi.Birgün buluşma ayarladık.Çok mutluydum.Hazırlandım gittim buluşma yerine.Geleceğinden emindim oysaki...Gelmedi...Bende saatlerce salak gibi bekledim gelir umuduyla.Sonra aradım,gelemediği için üzgün olduğunu,arkadaşı acilen çağırdığını söyledi.Ne yapmalıydım,ne demeliydim bilmiyordum...
