Միթե կա մեկը այդպես առավել
Քո մեղմ ու քաղցր ձայնին միշտ վայել
Քո շրթունքների պես փոքր ու անուշ
Ու ժպիտիդ պես բարի ու քնքուշ։
Տես իմ աչքերը շողում են կրկին
Խաբնվել են քո աչերի ցոլքին
Ու ինքնամոռաց անվերջ նայելով
Գտան իդեալին իր պարզ ու ջինջ հոգով։
Պետք չէ էլ ոչինչ դու միայն շողա
Շողի լույսից թող սիրտս դողա
Թող խաղա, ծաղկի այն էլ այնքան շատ
Որ ինձել թվա գուցե անընդհատ։
