çikolata ve beak

Bölüm 5.

(İrem)

Kafımı çarptığim o yumaşak şeyi düşünmek bile istemiyodum. Allahim nolur tahmin ettiğim şey olmasin. İstemiyerekte olsa kafami kaldirdiğim az önce ki maskeli cocuk bana şaşkin gozlerle bakiyodu. Birden kendime geldim ve  geri gittim. Cocukta şaşkınlığını atmıştı belliydi. Öyle kötü bakiyodu ki nerdeyse dövecekti beni , tam bana bir şey söyleyecekken ( kendi mi hazirlamistim kötü  bi laf duymaya ) maskeli başka bir çocuk geldi ve duymayi istedigim şeyi sordi :iyimisin ?
Ben de iyiyim dercesine başımı  sallamakla yetindim. Daha sonra yanimdan ayrildilar. Allahim cok utanıyorum nasil bu kadar salak olmayi becerebiliyorum gercekten anlamiyorum, resmen içten içe kendimle  çelişiyordum. Ama bir dakika tüm suç  ben de değil ki ,kapiyi açmak için bir deliğin olmasi lazim ve delik duvarun icine gizlenmisti. Haaaaah bence çok saçma.  Ikincisi ayağimin kaymasi doğal bir şey  insanim sonuçta asil saçma olan o çocuğun orda olmasi. Neyse sonuc olarak ben hatali degilim.
Kim woo Bin 'in odasini bulamk icin etrafima bakindim. Yanimdan gecen ilk kişiye de sordum. Odanin koridorun sonun da olduğunu ögrendim. Odaya girdiğimde odanin şikliği gözümü kamastirdi . Ben odayi baştan aşağı süzerken masa da oturan kişini  bana sen kimsin der gibi baktiğini gördüm.  Hemen kendimi tanittim. Kim Woo Bin:
Ben seni daha erken bekliyordum.
Ben:
Ahhhhh şeyyy ıiiiii aslinda ben de daha erken gelmeyi planliyordum...
(ne diyorum ben yaaa resmen adamla dalga geçiyorum). Adam yüzünde küçük  bir tebessüm gördüm. Hemen lafa atladim. Ben:
Yani koreyi tam bilmedigim icin yolu bulamadim bi de en önemlisi uçağimiz rotar yapti.
(bence inandiriciydi ama karsim daki kisinin bu bahanelere inandiğini zannetmiyorum)
Kim woo bin:
Bir daha olmamasini umuyorum. ilk oldugu icin ve Türkiye den geldigin icin bu seferlik unutuyorum ama bir dahi ki ne (adamin lafini hemen kestim)
Ben:
Emin olun bir daha olmayacak .
10 dk adamla sohbet ettik baya keyifli gecti bemim salakligim adami güldürmüştü. Anlayacağiniz ilk defa bi işe yaramişti. Baş editör olduğunu öğrendim.  Kapiya kadar geçirdi beni o derece guldurdum adami. Yarin staja basliyacaktim ve belirli bi para alacaktim. Asansöre yöneldigimde kapisin kapandiğini gordum koşmaya basladim elimi kapinin arasina sokunca kapi geri açildi . Asasöre bindiğim de biri daha vardi. Beni taniyomuş gibi bakiyodu. Elimi 0 basmak için uzattiğimda yanimdaki kişide uzatti ellerimiz birbirine değdi . Çocuk hemen elini çekti ben de 0 bastim. Asansör de değişik bir hava vardi cocuk surekli bana bakiyordu . Ben :
Birine benzettiniz heralde taniyormus gibi bakiyorduniz da .
çocuk:
belki de karşılaşmiştiriz sen hatirlamiyorsundur.
ben :
zannetmiyorum
o sira da kappi açildi ben de hemen ordan uzaklaştim. Danismanin yanina gittim ve karti verdim.Yeni  stajer olduğumu soyledim. O da yanimda fotografim olup olmadigini sordu ben de var diyip cantamdan vesikalik bir fotograf cikardim. Adam yarin geldigim de stajer kartimi burdan almami iste.
Tam kapidan cikacakken bir ses duydum . Arkami dondugum de asansörde ki çocuğun bana hizli adimlarla geldigini gordum ...