บีเอว:นี่!!!!! เด้วก่อน
Past บีเอว
ยัยนี่เป้นไรเหนี่ย อยู่ๆก้มาด่าผมเฉย ทั้งๆที่ผมเเค่ล้อเล่นเองนะ ผมยังไม่ได้ด่าไรเธอเลยนะ ชอบคิดเองเออเองอีกเเล้วนะ เห้ออ พอยัยนั่นเหวี่ยงผมเสร็จ ผมก็ขว้ามือเธอไว้ทันก่อนที่เดินจะเดินหนีไป
บีเอว:นี่ เธอฟังชั้นพูดก่อนสิ
เเพท:ไม่!!!!! ชั้นจะไม่ฟังอะไรนายทั้งนั้น ปล่อย!!
พอเธอพูดเสร็จเธอก็สะบัดมือผมออก เเต่ผมจับมือเธอติดหนึบยิ่งกว่าปลิงซะอีก5555 (มันใช่เวลาป่ะ:ไรซ์)
เเพท:บอกให้ปล่อย ไม่ได้ยินรึไงห่ะ
บีเอว:นี่ เธอฟังชั้นพูดก่อนไมาได้เหรอ
เเพท:ชั้นบอกเเล้วไงว่า ไม่.......ฟัง......ไร......ทั้งนั้น
บีเอว:ตกลงจะไม่ฟังใช่ไหม หึหึ
เเพท:เออ
บีเอว:เเน่ใจนะ หึหึ
เเพท:น่ะ.......อุ๊บส์
ผมรู้ว่ายัยนั่นจะพูดอะไร ผมเลยชิงปิดปากเธอก่อน พอผมจูบยัยนี่เรี่ยวเเรงหายไปหมดเลยเเหละคับ รู้ยังงี้จะเเกล้งบ่อยๆเลยย😚😚 พอผมถอนริมฝีออกเธอก็ยืนนิ่ง เงียบ ไม่พูดไม่จาเลย
บีเอว:นี่ เธอจะชั้นเเล้วช่ะ
เเพท:นายจะพล่ามไร ก้พล่ามมาเสียเวลา
บีเอว:ที่ชั้นพูดกับเธอเเบบนั้นอะ ชั้นเเค่อยากเเกล้งเธอเฉยๆนะ ไม่ได้คิดจิงจังไรอยู่เเล้ว ชั้นเเค่อยากให้เธอหัวเราะบ้าง เหวี่ยงชั้นบ้าง ก้เเค่นั้น
เเพท:นายประสาทป่ะ ชอบให้ชั้นเหวี่ยงเหนี่ย-..-
บีเอว:ก็ชั้นชอบอะ^^
เเพท:...........
พอผมคำนี้ไป ยัยนี่หน้าเเดงเลยคับ ท่าทางจะเขิน55555 เวลายัยนี่หน้าเเดงน่าเเกล้ง (โรคจิต:เเพท)
บีเอว:ป่ะ กลับบ้านกัน
เเพท:อือ
เเล้วผมก็เดินไปจับมือเธอ เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรผม ระหว่างเดิน ผมเจอร้านเค้กอยู่ร้านหนึ่ง ผมเลยชวนยัยนี่เข้าไปกินด้วย
บีเอว:นี่ ไปกินเค้กตงร้านนั้นกัน
เเพท:นายก้ไปกินดิ
บีเอว:อยากให้เธอไปกินด้วยอะ
เเพท:นายกินคนเดียวไม่ได้รึไงยะ
บีเอว:ไม่มีคนกินด้วย มันเหงาอะ
เเล้วผมก้ทำท่าทางเศร้า เหมือนเด็กงอเเงอยากกินขนมเเหละคับ
เเพท:อะๆ ไปกินกะได้
เยส ในที่สุดเธอก้ยอมผม 55555 เเล้วเราก็นั่งเลือกเค้กอยู่สักครู่นึ่ง กว่าจะเลือกได้ มีเเต่ของอยากกิ๊นอยากกิน เเล้วเราก็นั่งกินเค้กกัน
บีเอว:นี่ ชั้นอยากชินของเธอบ้างอะ ขอชิมหน่อย
เเพท:ไม่ให้ ของนายก็มี มาขอชั้นทำไมเล่า
บีเอว:อยากลองชิมของเธออะ นะๆๆๆๆ
ผมทำท่าทางออดอ้อนเธอจนกว่าเธอจะยอม
เเพท:อะๆ กะได้ๆ งั้นเอาช้อนนายมา
บีเอว:เอาช้อนเธอ ช้อนชั้นมันเปื้อนช๊อคโกเเลตเเล้วนะ เด้วมันจะไม่อะอร่อย
เเพท:อือๆ อะ อ้าปากก
ผมทำตามคำสั่งของเธออย่างว่าง่าย
บีเอว:งั่มๆๆๆ งั่มๆๆๆๆ อร่อยอะ เธออยากกินของชั้นบ้างป่ะๆ
เเพท:เอาดิ
บีเอว:งั้นอ้าปาก
เธอก้ทำตามอย่างว่าง่ายเลยเเหละคับ
เเพท:งั่มๆๆๆ งั่มๆๆๆ
บีเอว:อร่อยม่ะ
เเพท:อื้ม
พอผมกินเค้กกับเธอเสร็จก้เดินทางกลับบ้าน
END บีเอว
บีเอวก็เดินมาส่งชั้นหลังจากที่นั่งกินเค้กกันเสร็จ เเล้วชั้นก้ลาบีเอวเเค่หน้าบ้าน พอชั้นกำลังเข้าบ้านนายบีเอวเรียกชั้นก่อน
บีเอว:นี่เธอ ชั้นขอเข้าห้องน้ำบ้านเธอหน่อยดิ
บ้านตัวเองไม่รู้จักวะเหนี่ย ลำบากชั้นอีกเเหละ
เเพท:ทำไมไม่เข้าบ้านตัวเองยะ
บีเอว:มันอั้นไม่ไหวเเล้วอะ ขอเข้าไปหน่อยดิ นะๆๆๆๆ
เเพท:เออๆ เข้ามา
บีเอว:ขอบคุน^^
พอบีเอวเข้ามาในบ้าน ก้ถามว่า
บีเอว:ห้องน้ำอยู่ไหนอะ
เเพท:เดินตรงไป เเล้วเลี้ยวซ้าย มันจะมีห้องน้ำอยู่
บีเอว:เคๆ
พอชั้นบอกทางเสร็จก้ขึ้นห้องตัวเอง
เเพท:เห้อออ เหนี่อยจัง ขอหลับสักงีบดีกว่า
เเล้วชั้นก็หลับไป พอชั้นตื่นขึ้นมา ถึงกับตลึงว่าชั้นนอนกอดกับบีเอวอยู่
เเพท:นี่!!!! นายเข้าห้องชั้นทำไมเหนี่ยห่ะ
บีเอว:อ้าว ตื่นเเล้วเหรอ
เเพท:ตอบคำถามที่ชั้นถามมา
Past บีเอว
ตอนที่ผมเข้าห้องน้ำบ้านเเพทเสร็จ ผมก็ออกมาไม่เจอเธอเลยขึ้นไปดูบนห้อง ก็เจอเธอนอนหลับอยู่บนเตียง ฮ้าวววว~~ง่วงจัง ขอนอนสักงีบดีกว่า (พูดเหมือนชั้นเลยนะยะ:เเพท) เเล้วผมก็ลงนอนข้างๆกับยัยตัวเล็กข้างๆเเล้วนอยกอดเธอ ผมนอนไปได้สักพัก คนตัวเล็กนอนข้างๆก้ตื่นขึ้นมา เเล้วเหวี่ยงผมเชยย-..-
END บีเอว
บีเอว:ก้ชั้นง่วงอะ เลยขอมานอนด้วยสักงีบ
เเพท:เเล้วทำไมต้องมานอนกอดชั้นด้วยเล่า
บีเอว:ก้ชั้นอยากกอดอ่า
ตอบโคดหน้าด้านจิงๆ-.-
เเพท:เออๆ-.-
เเถมยังนอนอมยิ้มอยู่ได้ ไอ้โรคจิตเอ้ยย-.-
เเล้วเมื่อไหร่เเมืชั้นกับมาบ้านเหนี่ย-.-เบื่อที่จะอยู่กับหมอนี่เเล้ว
(เหมือนเธอต้องการหยุดความสัมพันธ์)
ใครเค้าโทรมาวะ
เเพท:ฮัลโลค่ะ เเม่
เเม่:เเพท เเม่จะไม่อยู่บ้าน 1 เดือนนะ
เเพท:อ้าว เเล้วเเม่ไปไหนอะ ตั้ง 1 เดือนอ่า
เเม่:พอดีเเม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศหน่อยน่ะ อยู่ดูเเลบ้านดีๆล่ะ ถ้าไม่มีเพื่อนอยู่ก็ให้บีเอวมาอยู่เป็นเพื่อนนะ เเม่บอกน้าดาไว้เเล้ว
(น้าดาเเม่บีเอว)
เเพท:หนูไม่อยู่กับอีตานั่นหรอกนะเเม่
เเม่:ตามใจ งั้นเเม่ไปก่อนนะ ขึ้นเครื่องล่ะ บ้ายบาย เด้วซื้อขนมมมาฝากนะจ๊ะ
เเพท:ค่าาา
พอชั้นคุยกับเเม่เสร็จก็หันไปหาบีเอวที่หันหน้ามาจ้องชั้น ยังกะจะกินชั้นไปทั้งตัว ฮึ่ยย
บีเอว:คุนน้าไม่อยู่เหรอ
เเพท:อือ
บีเอว:เมื่อกี้เเม่ชั้นก็บอกให้ชั้นมาอยู่เป็นเพื่อนเธออะ^^
เเพท:อือ.......ห่ะ........ชั้นไม่เอาด้วยหรอก นายกับบ้านไปเลย ชั้นอยู่คนเดียวได้หน่าาา ไม่ต้องห่วง
ชั้นไม่อยากอยู่กับอีตานี่ตั้ง 1 เดือนหรอกนะ ไม่มีทาง
บีเอว:กลัวชั้นทำไรเธอรึไง^^
เเพท:คะ.......ใครกลัวนายห่ะ ชั้นไม่กลัวนายหรอกเว้ย
บีเอว:ถ้าไม่กลัว งั้นตั้งเเต่คุนน้าไม่อยู่ชั้นจะมานอนกับเธอทุกวัน เครนะ
เเพท:เฮ้ย นายจะบ้ารึไง ไมาเอาด้วยหรอกนะ
บีเอว:ป้อดอ่อ
เเพท:ไม่ได้ป้อดเว้ย
บีเอว:ถ้าไม่ป้อดก้ทำตามสะสิ
เเพท:ได้ ทำก้ทำ
ในที่สุดชั้นก้ผ่ายเเพ้ต่อการเถียงอีตาบีเอว ส่วนบีเอวก็นั่งอมยิ้มอยู่หนั่นเเหละ หมั่นไส้โว้ยย
เเพท:นั่งบิ้มอะไรห่ะ ไอ้โรคจิต
บีเอว:เธอหาว่าใครโรคจิตห่ะ
เเพท:คนเเถวนี้เเหละ
บีเอว:อยากโดนรุไง หึหึ
เเพท:ดะ........โดนอะไรยะ
บีเอว:ไม่บอก หึหึ เเล้วอยากโดนป่ะล่ะ หรือว่าป้อดอ่อ
เเพท:เเล้วนายจะทำไรชั้นล่ะห่ะ ชั้นไม่ป้อดหรือว่ากลัวอะไรนายทั้งนั้นเเหละย่ะ ชิส์
บีเอว:หึหึ
พอนายนั่นพูดเเค่นั้น ก็ทำตาเจ้าเล่ห์จนไม่หน้าไว้ใจ ชั้นเลยค่อยๆถอยหลังหนี เเต่หนีไปไหนไม่ได้เเล้ว เพราะหลังชั้นติดกับหัวเตียงซะเเล้วนี่สิ ชั้นไม่หน้าท้านายนี่จิงๆเลย หาเรื่องใส่ตัวอีกจนได้ เห้อออ ชั้นจะทำไงดีเหนี่ยย
