PERA #Wattys2016

⏪Giriş Bölümü⏩

Yazar notu: Bu kitapta olanlar tamamen gerçektir, sadece biraz çarpıtılmış o kadar.

Bir sabah annemi tavanda asılı gördüm, yaşamaktan vazgeçtim. Bir akşam o kadar çok üzüldüm ki midem bile kaldıramadı üzüntülerimi, kustum. Sonra bulutlar kapladı ışıl ışıl parlayan mehtabı ve yıldızlarla dolu gökyüzünü, yağmur başladı. Üzüntülerim ayın ışığını bile söndürdü o gece ve gökyüzü ağladı günahkar insanların üzerine.
Ve yine bir sabah karar verdim, bunda emeği geçen herkesi öldürecektim.

Kararımı vermiştim. Herkes ölücekti. Belki de dünya üzerindeki bütün insanlar ölmeliydi ki dünya ağlamaktan vazgeçsin.
Zaten her gün binlerce insan ölüyor, bununla tatmin edebilirim kendimi bir süre.
Doğa ananın yaptığı gibi yapabilirim belki ben de.
Her gün birsürü insan öldürebilirim. Hepsini aynı anda da yapabilirim ama o zaman ne anlamı ne de zevki kalır. İnsanların aynı anda hayatlarını ellerinden alırken, aynı anda da yaşamaları için küçük umutlar hediye edip yeni hayatlar verebilirim.
Böylece gerçek patronun kim olduğunu gösterebilirim. Çok zekice.
Ama bir gün onun da sabrı kalmayacak ya da insanların oynadığı tiyatrolardan sıkılacak ve bütün dünyayı yok edicek, kendisini bile. İnsanlık bunu biliyor ve o büyük güne kıyamet ismini verdi.

Her şeyin bir sonu vardır. Ama her son aynı zamanda yeni bir başlangıçtır. Ölüm bile son değildir. Bu içinde tanrı geçen bütün dinlerde vardır. Bazıları için dünyadaki çektiği zulümler karşısında kendini bir tatmin etme yöntemidir ölümden sonrası.
Büyük hesaplaşma... Cennet ve cehennem...

Ama ölümden sonraki yaşama inanmışımdır. Çok basit bir mantığım var bu konuda. Dünya üzerinde bile sonsuz sayıdaki matematiksel hesaplamalar bile varsa ya da bir döngü içinde sonsuz sayıda paradokslaşan şeyler bile varsa.
Ben de sonsuzluğa inanabilirim. Ben de sonsuz bir varlığın olduğuna inanabilirim.

Ama ben beklemeyeceğim ölümden sonrasını. Kendim keseceğim faturalarını, ödemezlerse icralık edeceğim o işe yaramaz hayatlarını.