Note: Everything will be okay
-----
แม่บอกกับคะน้าเสมอว่า ถึงคะน้าจะเรียนปีหนึ่งแล้วแต่คะน้าก็ยังเป็นเด็กอนุบาลสำหรับคุณแม่เสมอ แต่เอาจริงๆนะคะน้าคิดว่าที่คุณแม่บอกแบบนั้นก็เพราะว่าคะน้าเตี้ยแน่ๆแต่ช่างเถอะ คะน้าว่าคะน้าหล่อที่สุดในโลกแล้ว
บรรยากาศหลังเลิกเรียนควรจะเป็นเวลาแห่งความสุขแต่ไม่ใช่กับนักศึกษาชั้นปี1ที่ต้องเตรียมเข้าห้องเชียร์แล้วต้องพบเจอกับเหล่ารุ่นพี่หน้าโหด คะน้ายืนก้มหน้างุดเพราะเกรงกลัวต่อสายตาคนเป็นพี่และภาวนาทุกครั้งที่พี่เขาเดินผ่านว่าช่วยไปไกลๆทีเถอะ
ในทีวีหรือในนิยายมักบอกว่าพี่ระเบียบหรือพี่ว๊ากนั้นหล่อหน้าตาดีแต่ตอนนี้คะน้าไม่เห็นรู้สึกแบบนั้นเลยสักนิดแต่ละคนนี่นึกว่าเป็นอีกร่างของยักษ์วัดแจ้ง :(
"เพลงของคณะเราต้องร้องด้วยความภูมิใจแล้วนี่อะไรร้องกันอย่างเสียงกระซิบ พวกคุณรักคณะกันบ้างไหม"
เสียงจากรุ่นพี่หนุ่มที่หน้าตาน่ากลัวพูดขึ้นเสียงดังจนร่างเล็กเผลอสะดุ้งตัวไปแต่ยังคงก้มหน้างุดอยู่อย่างเดิม
"ผมหวังว่ารอบนี้พวกคุณจะร้องเสียงดังขึ้น รับทราบ?"
"ครับ/ค่ะ"
"เอ้า! เริ่ม"
นักศึกษาปีหนึ่งเริ่มต้นร้องเพลงประจำคณะด้วยเสียงที่ดังฟังชัดมากขึ้นกว่าเก่าแต่กระนั้นคะน้า หรือนายคเณศ บริพัตน์วานิช ก็ยังไม่เปล่งเสียงดังเท่าไหร่หนักเพราะเจ้าตัวกำลังรู้สึกแสบคอจากอาการเป็นหวัดจนอยากจะร้องไห้ออกมาแทนร้องเพลง
ริมฝีปากอิ่มพึมพำจนเจ้าตัวรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนก้าวเข้ามายืนซ้อนหลังตนเอง ร่างเล็กค่อยๆกลืนก้อนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก
"น้องเป็นอะไรรึเปล่าครับ"
เสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้นเบาๆข้างๆใบหูเล็กก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสลงที่ลาดไหล่แคบอย่างอ่อนโยน
"ป..เปล่าครับ"
"ไม่ไหวบอกพี่นะ"
"คร..แค่กๆ"
ยังไม่ทันจะตอบจนจบประโยคคะน้าก็ไม่สามารถกลั้นอาการคันคอยิบๆได้อีกจนต้องไอออกมาจนคนที่ยืนซ้อนหลังต้องจูงมือคนเป็นรุ่นน้องออกมาจากแถวมานั่งพักในห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้
"ค..คือผมไหว"
เสียงคะน้าแผ่วลงและยังไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองบุคคลปริศนาที่จูงมือพาเข้ามา
"นั่งลงแล้วเงยหน้ามองพี่หน่อยครับ"
"..."
"น้องคะน้า 0012"
คะน้าสะดุ้งตัวเล็กน้อยก่อนจะใช้ความกล้าทั้งหมดที่มีละสายตาจากพื้นมาที่คู่บทสนทนาและนั่นก็เป็นนาทีเดียวกับที่ดวงตากลมโตได้มองสำรวจใบหน้าของรุ่นพี่เสียงอบอุ่น
ตึง!
ร่างเล็กล้มตึงไปต่อหน้าต่อตาประธานรุ่นของคณะวิศวกรรมศาสตร์อย่างเบสหรือนายพชร อัศววานิชจนคนแก่กว่ารีบกระวีกระวาดคว้าตัวไปแล้วพาไปนอนลงที่โซฟา
.
.
.
'ทำไมพี่เขาดูอบอุ่นแบบนี้นะ' ห้วงความคิดของคะน้าก่อนเป็นลม
Talk
ถึงชีวิตจะเศร้าแค่ไหนเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะผ่านไป💕
ปล.แต่งมาสักพักแล้วแหละแต่ลงในนี้ก่อนเพราะไม่มีคอม55555
ปล2.ฝากติดแท็กด้วยนาาถ้าหากชอบ
