Broken Strings

BrokenStrings --- Chapter 1

“Carla!”

Oh geeezzz.. Narinig ko na may tumatawag sa akin sa sala namin.. Maya maya pa ay naririnig ko na ang mga footsteps sa room ko.. I forgot to close my door kagabi ahh.. At hindi ko na i-set ung alarm clock ko.

“Carla! Bumangon ka na, please! Last day of school mo this day ahh.. Late ka na naman.. Magbagong buhay ka naman, Carla Rivales!”

Okaaaay. I’m still sleepy naman ehh. Five minutes..

“Carla! Dali na.”

“Five more minutes.” Cgeh naman ohh. I need sleep pa…

I enjoyed reading the books I borrowed sa kaklase ko. It was the best. Alam niyo ba yung book ni Nicholas Sparks na ‘The Last Song’ at tsaka yung the ‘The Guardian’? Ang ganda nang mga story. Lalo na yung The Last Song, yung part na nalaman nya na mamamatay na yung dad niya, then the protagonist decided to stay na makasama yung dad niya until the last breath of his dad. Siya na yung tumapos ng song na ginawa nang dad niya para sa kanya… anyways, back to reality. Gulo ba? Read niyo na lang. Inspirational yung mga books ni Nicholas Sparks. J

“Bahala ka dyan sa buhay mo.” Ayon, iniwan niya na ako.

Ahy, nakalimutan ko. Ako nga pala ang bida dito ehh. Ako yung dapat mag’narate at ako yung magpapakilala sa inyo kung sinu yung mga cast dito.

That girl was my sister, Carmel Rivales. Sa aming dalawa, ako lang naman ang palaging late gumising. Halata naman siguro. Haha. She’s my alarm clock. Yup, you read it right. Alarm Clock… She’s a college student. Adik sa kay Justin Tyler. Yung superstar na taga Hollywood. Di naman gwapo si Justin ehh. He’s just plain for me. Ewan ko ba kung bakit pinagtitilian nang napakamaraming babae sa buong mundo. I don’t like superstars, to be honest. Pakialam ku din kung bunuin ako ng mga granada ng mga fans niya. HAHA

I looked at my clock.. 9:45 a.m.

“SHIT!”

Malelate na talaga ako. 10:20 a.m. pa naman yung pasukan. Mahalaga yun kasi may ipapasa kami na mga papers na kailangan para naman malaman nila na wala kang naging problema sa whole school year.. Evidence na rin.

Ayun, naligo. Nagsipilyo agad. Walang kain kain dito sa amin lalo na kung late ka na. Nagbihis kaagad at kinuha yung mga papers, mga gamit ko pati na din yung mga libro na hiniram ko.

I arrived at the school na sakto lang naman.. At least hindi ako late nuh. Naku.

“Rivales! Hindi ka late ahh. First time, brad!”

Lumingon ako at nakita ko yung best friend ko na si Ken. Tawa pa ng tawa sa akin. Akala mo naman naka jackpot ako sa lotto. Pero totoo yung sinabi ni Ken. Hindi ako late ngayon ahh. Always kasi dumadating ako sa school namin na 20 minutes late. Minsan, tapos na talaga yung first period.

“Brad ka dyan, Ken! Sipa, gusto mo?” kainis.

Kenneth Lyle Gonzales ang buong pangalan nang best friend ko. Partners in crime since Grade 5. Hindi ko alam kung papaano kami naging close nito ni Ken pero the best siya na maging best friend. True friend din. Always there sa likod mo sa lahat ng problema. Ganun naman diba yung isang totoong best friend.

“Ang OA mo naman, Cars.. VROOOM!”

“Ken! Nang’iinis ka ba?”

“HAHAHAHA! Eto naman di mabiro. I love you, Best. Ang ganda ng best friend ko.”

Aba! Nambola pa. Hindi na ako nagsalita. Napansin niya ata yun. Kaya nakangiti na lang siya sa akin.

“Tara na nga Best, magkakaroon ng bagyo pag na late pa tayo. Magpapasa lang tayo nang mga papers eh. HEHE.”

Inakbayan na lang ako ni Ken. Oh well.

After na pinasa naming ang mga papers na kailangan, isinauli ko na din ang mga libro na hiniram ko.

Umupo muna kami ni Ken sa canteen ng school namin.

“HUUUUUG!” Hinug ako ni Ken sa likod. Di ko alam kung ano na naman ang drama nito. Dati, hinalikan ako sa noo noon ehh.

“Oh? Drama mo, Ken?”

Tinanggal na ni Ken ang pagkahawak niya. “Wala.”

I stared at him. He’s just there beside me looking at the girls who are smiling at him. I reached for his face and adjusted it to let him see mines’.

Ken smiled at me, “Jealous?”

“In your dreams. Lakas ng topak mo ahh..” I said sarcastically.

“Carla…”

That shocked me. Hindi niya naman ako tinatawag na Carla kung seryoso talaga siya. I looked at him. Alam ko na may sinasabi yung mga mata niya sa akin na parang mamimiss niya ako.

“Tara. Punta tayo sa condo ko, may ituturo ako sa iyo… dun ka na rin mag lunch. Hindi naman mag’aalala si ate mo sayo ehh. At tsaka wala nang pasok. SUMMER NA BRAD! WOOOOHH!” sumigaw pa talaga. Lahat tuloy nang mga estudyante, nakatingin sa amin. Natawa tuloy ako.

Kinuha niya ang kamay ko at tsaka kami lumakad sa may parking lot para sumakay sa sasakyan niya.

After 30 minutes…

“Cars, dito na tayo. I’ll make this day a memorable one. For your birthday.”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Chapter 1 Updated! YEHEY! Saya ko. 

Dati kasi nasa isang sulok lang an book na ito na ginawa ko almost three years ago na. And I think I should give a chance na mabasa ng mga readers ito. :) 

Wala naman siguro ang mawawala pag pinublish ko, diba?

Thanks!

Please support the Broken Strings. Thanks!

mallows_kisses wishes for a nice day! :*