Isa lang naman ang kailangan ko...
ang mahalin ako ng taong mahal ko...pero iniwan niya ako ng hindi niyaman lang nag iwan ng kahit anong explinasyon...
pero mahal ko siya...
kailangan siya ng mga anak ko...
kailangan ko siya....
pero sabi nga nila, darating at darating ang oras at panahon na makakaya mong tangapin na hindi kana mahal ng taong mahal mo...
sa ikalawang kabanata ng buhay ko tangap ko na na hindi niya ako kayang mahalin...
pero kailangan ng mga anak ko ng pag mamahal niya...
kailangan nila ng ama...
kaya kahit masakit na...
kakayanin ko para sa mga anak ko....
-The Wife
Isa lang ang hindi ko makayang makita, yun ay ang makita siyang naka luhod sa harap ko...
nag mamakaawang tumayo akong ama sa mga anak ko...anak namin...
pero ginagawa ko ito para saknya...
kailangan ko siyang iwan para hindi sila madamay sa gulong kinasasangkutan ng buhay ko ngayon...
pero habang umiiyak siya at naka luhod sa harap ko...
nag mamakaawang tumayo akong ama, at ipadama ko sa mga anak namin na may ama sila...
halos madurog ang puso ko...
I never saw her that fragile...never in my life I expected my wife to kneel down to plead for our kids...
sabi ng iba, kung hindi mo kayang kalabanin maki-join ka nalang...
pero sa panahong ito alam kong hindi iyon gagana...
I need to do this...this is for her own good.
- The Husband
The most painful thing for a son to see was seeing his own father hurting his mom...
I saw my mom tears...my sister and I used to wipe them...
I heard her cried every night...but, I know I couldn't do anything.
after ng ilang taon, palaisipan parin kung bakit niya tinitiis ang mga sakit na nararamdaman niya ng mga panahong iyon...
pero ngayon alam ko na kung bakit...
it was all because of love....
A love not for my father...
but for us...
for her kids...
for her family...
-The Son
