Απόψε, στις τρεις {TYS_GR}

~Σχέδια~

Αφού ξεφορτώθηκε ο Χαρίλαος τον μπαλτά όλοι γύρισαν στην καθημερινότητα τους. Σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Είχαν περάσει δύο μέρες και ήταν κιόλας σίγουροι για την επιτυχία του σχεδίου τους. Εκείνη η Φωτεινή δεν θα κατάφερνε να βρει τον ένοχο. Με αυτή τη σκέψη εφησύχασαν, όλοι τους.
--------
Το μεσημέρι της 24ης Ιουνίου, όταν έλειπε η Χρυσούλα, ο Τάσος κάλεσε στο διαμέρισμα του τη Ρουσλάνα. Αυτή έκατσε με άνεση στον καναπέ, σταυρώνοντας προκλητικά τα μακριά της πόδια.
-Θέλεις να πάμε σε ξενοδοχείο, κούκλα μου;, τη ρώτησε.
-Οκι.
-Εδώ;
-Ούτε.
-Τότε; Τι θέλεις, πες μου; Ότι θέλει το κορίτσι μου! Σήμερα είμαι δικός σου.
Η Ρουσλάνα άνοιξε την κόκκινη τσάντα της κι άρχισε να ψάχνει κάτι. Μόλις το βρήκε χαμογέλασε θριαμβευτικά.
Ήταν μια φωτογραφία, που στην αρχή ο Τάσος δεν την είδε πολύ καλά. Όταν όμως πλησίασε περισσότερο χλώμιασε.
-Που... που την βρήκες αυτή;
-Δύο χιλιάδες euros., απάντησε αυτή.
-Λέγε, που την βρήκες, τη φωτογραφία;
-Θέλω λεφτά! Θα μιλήσω στην αστυνομία!, επέμεινε.
-Τι λες μωρή; Μ' εκβιάζεις; Θα σε γα**** ηλίθια. Φερ' το εδώ αυτό!, είπε κι άρπαξε την φωτογραφία που απεικόνιζε τον ίδιο και την Χρυσούλα καθώς έβγαιναν από το διαμέρισμα του Στάθη, τη μέρα του φόνου.
Τα κομματάκια που απέμειναν σκορπίστηκαν στο χαλί.
-Τώρα δεν έχεις τίποτα., της είπε.
-Σπίτι μου, αντίγραφα. Πολλές φωτογραφίες., απάντησε εκείνη.
-..., ο Τάσος την κοιτούσε έκπληκτος.
-Δύο χιλιάδες euros. Για αρχή και στο χέρι. Μέκρι μεθαύριο.
-Φύγε! Ξεκουμπίσου, να μην σε βλέπω. Που****! Μην ξαναπατήσεις το πόδι σου στο σπίτι μου!
Εκείνη χαμογέλασε αυτάρεσκα, τίναξε τα μακριά ξανθά μαλλιά της και σηκώθηκε από τον καναπέ.
Του έκλεισε το μάτι, την ίδια στιγμή που άνοιγε την πόρτα για να φύγει.
Πίσω της άφησε έναν Τάσο, που θύμιζε θηρίο σε κλουβί. Γιατί τα πράγματα πήγαν τόσο στραβά; Γιατί νόμιζαν ότι είχαν το πιο πετυχημένο σχέδιο και στο τέλος τα θαλάσσωσαν; Η Ρουσλάνα είχε πει για αρχή δύο χιλιάδες ευρώ. Μετά δηλαδή πόσα ακόμα θα τους ζητούσε;
Η πρώτη του κίνηση ήταν να μιλήσει στον Νικόλα και την Χρυσούλα. Αυτοί συγκάλεσαν συμβούλιο μαζί με τους υπόλοιπους, την ώρα που η Μέλπω βρισκόταν στη δουλειά της και ο Νίκος Παυλόπουλος έδεινε κατάθεση στη Φωτεινή.
-Πρέπει να κάνουμε κάτι. Θα μας εκβιάζει για μια ζωή, θα ζητάει παράλογα ποσά. Τι προτείνετε εσείς;, άρχισε ο Νικόλας.
-Ε... θα μαρτυρήσει λίγο., είπε πρώτος ο Χαρίλαος.
-Αυτό ναι! Οι προδότες και οι εκβιαστές πρέπει να πεθάνουν!, συμπλήρωσε η Δέσποινα.
-Για να γίνουν όλα σωστά, εμείς θα ψάξουμε παντού στο σπίτι και στον υπολογιστή της, για αυτές τις περιβόητες φωτογραφίες, που λέει πως έχει. Σίγουρα κάπου θα τις βρούμε., είπε η Ασπασία.
-Ακριβώς. Νοικοκυρεμένα πράγματα. Ρε παιδιά, δεν μπορώ να καταλάβω, πως στράβωσαν έτσι τα πάντα. Πήγαιναν τόσο καλά...
-Χρυσούλα, ας μην χάσουμε άλλον χρόνο, συζητώντας για ανούσια θέματα. Απλά έτυχε να βρεθεί στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή. Αυτό είναι όλο., απάντησε ο Νικόλας.
-Με μπαλτά θα γίνει, έτσι;, επενέβη για πρώτη φορά η Κορίνα.
-Ναι, φυσικά.
-Και ποιος θα το κάνει;
-Εγώ!, μια φωνή ακούστηκε στο βάθος και όλοι γύρισαν τα κεφάλια τους κατάπληκτοι.
Αυτή που μίλησε τώρα ήταν η μητέρα της Ασπασίας, η Αθηνά Οικονομάκη.
-Μα τι λες; Εσύ; Γιατί;
-Γιατί της συγκεκριμένης της αξίζει.
-Αθηνά, δεν συμφωνώ.
-Ούτε όμως κι εγώ δεν κάνω πίσω Νικόλα. Το έχω αποφασίσει! Το παιδί μου δεν πρόκειται να πάει φυλακή.
-...
-Τέρμα, εγώ θα το κάνω! Δεν ακούω κουβέντα., απάντησε εκείνη και έφυγε αποφασισμένη. Ο Νικόλας ξεφύσισε, για πολλοστή φορά αυτή τη μέρα...
----------
-Φίλε, ξέρεις τι; Έχω σχέδιο., τους είπε όταν βρισκόντουσαν στο διαμέρισμα του Τάσου. Η Χρυσούλα τον κοιτούσε με προσοχή καθώς έπινε τον καφέ της, σαν να ήθελε να διαβάσει το μυαλό του. Ζύγιζε καταστάσεις.
-Τι σχέδιο;
-Το σκεφτόμουν το μεσημέρι και τελικά κατέληξα σ' αυτό. Είναι, νομίζω μια έξυπνη κίνηση. Θέλετε να στήσουμε έναν ψεύτικο καυγά; Βλέπω που ο Παυλόπουλος το σκαλίζει πολύ το πράγμα και δεν μ' αρέσει. Ίσως αυτό που σας λέω να τον παραπλανήσει λίγο. Τι λέτε;
-..., ο Τάσος τον κοίταξε απορημένος.
-Ψεύτικο καυγά; Πως δηλαδή;
-Ε, να βρε παιδί μου, θα μαλώσουμε εσύ κι εγώ. Υποτίθεται. Καλό δεν είναι;
-Μήπως όμως θα μας καταλάβει ο Παυλόπουλος;
-Όχι, αν παίξουμε σωστά τον ρόλο μας.
-Εντάξει, Οικονομάκη, να το κάνουμε κι αυτό, αν είναι να μην πάμε φυλακή. Ελπίζω μόνο να το πιστέψει. Δεν είναι δα και κανένα κορόιδο ο Παυλόπουλος!, επενέβη η Χρυσούλα.
-Το ξέρω για αυτό και θα είμαστε προσεκτικοί. Τάσο, είσαι καλός ηθοποιός, νομίζω.
-Ε... κάτι κάνω.
-Έστω! Σε λίγα λεπτά θα δώσουμε μια ακόμα παράσταση για το κοινό καλό. Εγω φεύγω, τώρα.
-Ναι, εντάξει Νικόλα. Και πρόσεχε...
-Μην ανησυχείς Χρυσούλα, όλα θα πάνε καλά.
Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω του, ο Τάσος κοίταξε παραξεμένος τη γυναίκα του.
-Έχεις κάτι;
-Έχω. Και είναι σοβαρό, πρέπει να το συζητήσουμε. Έλα να σου πω...
Ο Τάσος σίγουρα δεν περίμενε αυτά που θα του έλεγε στη συνέχεια. Κι ακόμα πιο σίγουρα δεν περίμενε το ξαφνικό του τέλος, λίγες μέρες μετά...