Merhaba.
Herşeyden önce şunu belirtmek isterim ki, eğer insanların problemlerinden hoşlanmıyorsanız veya sizi fazlasıyla sıktığını düşünüyorsanız yazdıklarımı okumamalısınız. Kimseyi isteği dışında bunaltmak gibi bir amacım yok.
Buraya yazma amacım, çoğunlukla aklımdan geçenleri anlatma ihtiyacımdan kaynaklanıyor. Konuştuğumda kekeliyorum veya her seferinde yanlış kelimeleri seçiyorum. Eğer gerçekten kendimi "doğru" bir şekilde ifade edemezsem, kim olduğumu asla hatırlayamayacağım. Bu zamana kadar olan şey buydu. Bazen haftada bir bazen ayda bir, sürekli başka biri gibi hissediyordum. Hala da hissediyorum. Öncekinden tek farkı şuan bu sadece hisle kalmıyor. O kişi oluyorum.
Bana sorarsanız bunun tek nedeni kendimden hoşnut olmayışım. Bir insan nasıl sevmediği kişilerle konuşmak, sevmediği kişileri anlamak istemiyorsa bende kendimle konuşmak ve kendimi anlamak istemiyorum. Aynaya bakmak istemiyorum. Gerçeğe dönmek istemiyorum. Ne yazık ki, istenen çoğu şey elde edilemiyor.
Bu şeyler benim elime somut olarak geçmese de, soyut olarak zaman zaman kendimi yok etmeyi başardım. İnsanları kandırdım, olmadığım kişiler oldum, yalan söyledim, ismimi, cinsiyetimi, görüntümü değiştirdim. Ve inanın bana bunu yapmaktan her seferinde zevk aldım. Olmadığım kişilerken, insanların canını yakmaktan inanılmaz zevk aldım.
Ama artık sadece ben varım. Ben ve ben. Sesler ve ben. Aynalar ve ben.
Kimseye zarar veremem, asla içimdekileri dışa vuramam, özgür olamam. Sadece aciz bir şekilde hayal kurabilirim. Reenkarnasyon hayali, başka bedende olma hayali, başka bir ruha sahip olma hayali. Gerçek olamayacak kadar güzel can yakıcı şeyler.
Bunları bugün psikiyatriste anlattığımda benim biraz moral bozukluğum olduğunu söyledi. Belki de haklıdır ama ben yine de "kafandan saçmalıklar uyduruyorsun tek problemin bu ve maalesef bunu önleyecek ilaca sahip değiliz." demesini tercih ederdim.
