♥ - ♥ - ♥
"Pinagbigyan lang kita. Akala ko kapag tumagal, matututunan ko ring mahalin ka. Pero hindi eh, hindi talaga."
Aray! Feeling ko tinutusok ng sandamakmak na karayom ang puso ko sa sinabi niya.
"Pero saglit na panahon pa lang yun! Patagalin mo pa! Matututunan mo rin!"
Please! Konting panahon pa!
"Sorry. Hindi talaga siya mawala sa puso at isip ko. I love her very much, and you know that."
Ano ba kasi ang meron siya na wala ako? Maganda naman ako, katulad niya. Mayaman, sexy, matalino. At higit sa lahat, mahal kita. Sobra pa sa pagmamahal niya sayo!
"But she doesn't love you anymore!"
"I know. But if I continue this, I might still hurt you. Because I know in myself, I can't love you the way you love me."
Why not just try it again? Please. Alam ko, konting panahon pa at mamahalin mo rin ako. Naniniwala ako na kaya ng "panahon" baguhin ang nararamdaman ng isang tao. Dahil ako mismo naranasan ko. Kinaiinisan kita noon pero I gave myself a chance to like you, and I succeed.
"But please, give yourself another chance, give me another chance, give time another chance. I'll do anything to make you love me. Like what I promised before."
"Tama na Shane. Nasaktan na kita noon, nasaktan na naman kita ngayon, at alam ko masasaktan pa kita kapag tinuloy natin 'to."
Wag Kurt! Wag please! :"(
"I'm so sorry Shane. I love you but as a friend only."
Nilagay niya ang mga kamay niya sa magkabilang balikat ko. Umiiyak na ko ngayon, actually kanina pa. Pero ngayon hindi ko na kinaya. Tinakpan ko ang mukha ko ng mga palad ko humagulgul sa pag-iyak.
"Shane, wag mong igugol ang lahat ng panahon mo sa akin. I'm not the better person for you."
Mas lalo akong humagulgol sa pag-iyak sa sinabi niya. Paano niya nasabi 'un? Kung alam ko sa sarili ko na siya ang best para sa akin.
"Shane, believe me. Someday somewhere, you'll find the right man. The man that will love you back. That will deserve your love,"
This time tinanggal niya ang mga palad ko sa mukha ko at iniangat niya ang mga luha ko gamit ang mga hinlalaki niya.
"...that will deserve your tears. And I'm not the right man."
Hinawi niya ang mga hibla ng buhok ko.
"Shane, please stop crying because of me. Please love yourself more than you love me. Please give yourself a chance, give others a chance."
Hindi ko na alam ang sasabihin ko sa kanya. Nasasaktan ako sa mga sinasabi niya pero bakit ganun? At the same natutuwa rin ako. Natutuwa dahil na nasaktan na niya ko nagagawa parin niyang icomfort ako.
Kurt, bakit kasi ikaw pa? Bakit kasi binigyan ko ng chance ang sarili ko na magustuhan ka? Sana pala hinayaan ko na lang na kainisan ka. Edi sana hindi ako nasasaktan ng ganito.
"Shane.."
Tinignan niya ko sa mga mata ko. I can feel his sincere stare, I can feel his lonely stare.
"...you know what I've learned nung mga panahong magkasama tayo?"
Ngumiti siya, hindi ng mga labi niya kundi ng mata niya. This is the first time I saw his eyes smile. And it's like a magic that causes my pain and my anger blown away.
Yes, we've been together for at least a year. I asked Kurt to be with me, to give me a chance nung nagbreak sila ng pinakamamahal niyang girlfriend. Anne is Kurt's first love, they've been lovers since they were high school. Then one day, Anne broke up with Kurt. And Kurt didn't have an idea why Anne broke up with him. He is so loyal, patience, and responsible boyfriend to Anne. I know it because, I'm Kurt's best friend. Yes as what I have said, kinaiinisan ko talaga siya. Pero dahil napagod akong kainisan siya at since our parents are close to each other, I decided to just like him and be friends with him, and ang ending? We became best friends.
