Het was die man die mij had gebeld die zo eng deed die er onder andere voor heeft gezorgt dat ik dood bang voor alles ben. Het was de man met die enge lach waar ik sinds het telefoontje nachtmerries van heb gehad. Heeft hij mij gered? Maar hij had gezegd dat hij waarschijnlijk nooit zijn gezicht zou laten zien? Het klonk: Hallo meisje zo te zien weet je al wie ik ben. Ik ben de man die je hebt gered dacht je echt dat je zo makkelijk van me af zou zijn. Whahaha je moet nog veel leren Roos. Wat wil je van me? En wie ben je? Haha ik ben Okke, En ik wil dat je met me mee gaat. Haha dat kun je mooi vergeten ik lig hier nog een week en dan word ik opgehaald hoe wil je me meenemen? Hahaha denk je dat ik zo makkelijk opgeef ik zie je nog doei!! riep hij toen de dokter aan kwam lopen. Hee Roos vond je het leuk om de man die je heeft gered te hebben gezien? Ja hoor zei ik overdreven blij maar volwassenen hebben nooit door dat dat super nep is want ze glimlachen altijd zo.
*1week later.
Hee Roos klaar om mee naar huis te gaan riep Xander super blij. Ja hehe eindelijk uit dit ziekenhuis. Ik ging in de auto zitten en ik keek om: Maar opeens zag ik Okke staan zwaaien. Ik draaide me snel om en keek nog een keer helemaal niks zag ik. Had ik het me nou verbeeld? Oke Roos niet zo eng doen het kan nooit dat hij daar stond doe maar rustig.
*Drie weken later.
Ik ga het denk ik uit maken met thomas zei ik tegen Pruim. Ik heb er genoeg van om alleen te bellen en elkaar nooit te zien. Pruim keek me moeilijk aan en zei heel zacht: Weet je zeker dat dit niks te maken heeft met Xander. Uhm.. Nee nee dat staat er helemaal los van. Nou oke dan wanneer ga je weer naar school? Over 2 dagen oh oke nou ik ga even leren doeii. Doegg! En toen begon mijn telefoon te ringen.....
JE LEEST
A chance to change
AventuraRosa is een meisje met een hoe zal ik het noemen een drama leven. En dit meisje is echt geen normale tiener. Ontvoerd,verkracht,moeder dood en weesgezin. En dan komen er ook nog rare telefoontjes. Hoe gaat Roos hier mee om? Kan ze dit allemaal we...