Een meisje en haar (geheime) leven.

herhaling.

Er waren mensen die het vorige hoofdstuk niet konden lezen. (Helaas, helaas...) Daarom hier een herhaling. Ik hoop van harte dat dit hoofdstuk (de herhaling) wel voor iedereen leesbaar is.

-Dylan-

Drake praatte door de luidspreker: 'Dit zijn de regels, geen zorgen, ze zijn niet moeilijk. Ghehehehe.... Jullie krijgen opdrachten, van mij. Natuurlijk. Ghehehehe... Jullie willen Rosa? Ik wil vermaak. Zie het als een groot bordspel....' Ik voelde dat mijn kaak verstrakte. Dit kon hij niet menen! Hij deed dit voor zijn eigen vermaak?! Ik keek naar Steven. Ook hij was geërgerd. Ik zag dat hij het ook te gek voor woorden vond. Drake.. Siste ik. Als wij hier wegkomen en jou vinden.... Ik kon mijn bedreiging niet afmaken want Drake zijn irritante lach onderbrak mij. 'Ghehehehehe... Tijd voor het eerste onderdeel... Hihihihi...' Blijkbaar kon hij dus nog irritanter lachen.. Drake vervolgde zijn verhaal: 'De eerste ronde gaat van start. De regels zijn simpel: Alles is toegestaan! Ghehehehe.. Kat tegen muis. Start!' Drake zijn stem vervaagde. Er volgde een lange pieptoon. Vervolgens vloog de deur open. In de deuropening stonden mannen. Ze waren met zijn vijven. Zo groot als kleerkasten. Bovendien zeer gespierd. Ze hadden een verwilderde blik in hun ogen die schichtig heen en weer schoten. Ik gluurde naar Steven. Hij knikte. Ik richtte mijn aandacht weer op de mannen. Langs mij hoorde ik Steven transformeren. Ik liet mijn ware aard ook zien. Even keken de kleerkasten angstig. Maar daarna waren ze weer verwilderd. Ze schoten op ons af. Ik gaf de eerste de beste die binnen hand bereik was een harde klap. Raak, bewusteloos. Ik grijnsde. Dit ging makkelijker als gedacht. Of toch niet... Meteen schoot er nog een man naar mij toe..

-Steven-

Ik transformeerde. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Dylan zich ook klaarmaakte voor de strijd. Een van de mannen rende naar mij toe. Ik beet hem in zijn arm. Hij schreeuwde het uit. Ik liet los en mikte op zijn hoofd. Ik gaf hem een harde kopstoot. Knock-out. Ik lande weer op mijn poten op de grond. Ik had een beetje koppijn. Ach ja, jammer dan. Ik richte mij op een andere gast. Hij keek verward uit zijn ogen. Ik besloop hem. Hij had een houten knuppel in zijn handen. Die kon ik beter ontwijken. Telaat. Hij had me gezien. Zijn knuppel suisde op mij af. Ik zette mijn tanden in het hout dat onmiddelijk versplinterde door de kracht van mijn kaken. Hij brak doormidden. Ik sprong en zette mijn tanden in de verwilderde man zijn schouder. Hij viel achterover. Ik sprong op zijn borst en gromde. Mijn grom klonk angstaanjagend, gevaarlijk. Ik ramde mijn hoofd tegen zijn schedel. Nog een K-O. Ik wierp een blik op Dylan. Ik zag dat hij ook al twee man had uitgeschakeld. Wat betekende dat er nog een over moest zijn. Dylans ogen gingen de kamer rond. Zijn ogen stopte bij de deur. De laatste man versperde de uitweg. Dylan grijnsde naar mij. Ik grijnsde terug. De laatste...

-Dylan-

Samen met Steven liep ik op de laatste man af. We hadden hem omsingeld. Dit werd een makkie. Twee, tegen één. Oneerlijk. Maar dat boeide me op dit moment niks. Ik grijnsde. Ik speelde het spel alleen maar volgens de regels: Alles mocht. Dus ook twee tegen één. De man keek even angstig maar dat vervaagde snel. Zijn blik veranderde naar razernij, waanzin. Hij stormde wild zwaaiend met zijn armen op ons af. Steven gromde angstaanjagend en ik siste naar hem terwijl ik mijn tanden liet zien. De man stopte. Steven en ik liepen dreigend in cirkels om hem heen. Zijn ogen schoten van het een naar het ander. Hij was verward. Mooi zo. Steven blafte naar mij. Ik knikte als antwoord. Het was beter om hier snel een einde aan te maken...

Ik hoop dat vanaf nu wel gewoon alle hoofdstukken goed geupload zijn/worden. sorry voor het ongemak!  :)