Βρώμικα Παιχνίδια

κεφάλαιο 11

Έναν μήνα μετά..

"Εμμα το φαγητό είναι ετοιμο!" φωνάζει η μαμα μου από την κουζίνα. "Τώρα μαμα!! Κρι μου κλείνω όπως καταλαβαίνεις γιατί παω να φάω." της λέω μέσα από κάμερα. "Τι θα φας;" "νομίζω μουσακά εσυ τι έχεις για σήμερα;" "Α να χαθείς...ψαρόσουπα!" μου λέει παραπονεμένα και κάνει μια γκριμάτσα αηδίας.

"Θα σου φέρω οταν έρθω μην μου αγχώνεσαι." "Πότε θα έρθεις είναι το θέμα Εμμα μου." μου λέει λυπημένα. "Σύντομα αγάπη μου αλλά πρέπει να κλείσω τώρα. Λοιπόν φιλάκια μιλήσουμε αργότερα σαγαπω." "φιλακιαα Εμμα!" μου απαντάει και τραυματίζουμε την κλήση.

Πηγαίνω στην κουζίνα και κάθομαι απέναντι από τους γονείς μου. "Άντε παιδάκι μου τόση ώρα κρυωσε το φαγητό." γκρινιάζει η μάνα μου και εγώ αναστενάζω. "Ούτε 5 λεπτα δεν έκανα μαμα έλεος." "ενώ εσείς θα συνεχισετε να τρωγοσαστε εγώ θα απολαύσω το φαγητό μου." επεμβαίνει ο μπαμπάς μου για να αλλάξει θέμα. Του χαμογελάω και αρχίζω να τρώω το φαγητό μου. "Μαμά είναι υπεροχο." λέω με μπουκωμενο το στόμα και εκείνη μου χαμογελάει. "Ευχαριστώ αγάπη μου χαίρομαι που σ'αρέσει." μου απαντάει και πίνει μια γουλιά από το νερό της. "Μωρό μου πότε αρχίζει το Πανεπιστήμιο;" μου λέει ο πατέρας μου και εγώ πνίγομαι με αποτέλεσμα να βυχω σαν ετοιμοθάνατος άνθρωπος. "Αμάν ρε μπαμπά δεν τα λέμε τόσο απότομα αυτά!" λέω ενώ προσπαθώ να ηρεμήσω.

"Εμμα μου δεν είπε κάτι τραγικό ο μπαμπάς σου. Αλήθεια πότε αρχιζουν;" "έχουμε καιρό ακόμα με αυτά. Ακόμα Ιούλιος είναι." "Ναι αλλά ο καιρός περνάει. Εισαι προετοιμασμένη για το Πανεπιστήμιο;" αρχίζει η μάνα μου και με κάνει να χάσω την όρεξη μου. "Δεν έχω κάτι να προετοιμαστω μαμα. Μόλις αρχίσει το Πανεπιστήμιο θα αρχίσει και το διάβασμα."

πάντα ήθελε να είμαι μπροστά σε ολα τα μαθήματα όλες τις χρονιές του σχολείου. Είτε Δημοτικό είτε Γυμνάσιο είτε Λύκειο. Ήταν πάνω από το κεφάλι μου και με πίεζε να διαβάσω και αυτό που θα καναμε την επόμενη μέρα. Αυτό εγώ το σιχαίνομαι. Πάντα έλεγα ότι το κάθε τι θα το κανω στην ώρα του όπως και τα επόμενα μαθήματα.

"Δεν είμαι πια στο Δημοτικό κατάλαβε το. Σου είπα όταν αρχίσει το Πανεπιστήμιο θα αρχίσει και το διάβασμα και τέλος αυτή η κουβέντα. Πάω στο δωμάτιο μου." της λέω αποτομα και σηκώνομαι. Πάει να μιλήσει πάλι αλλά ο μπαμπάς την διακόπτει. "Αστην Μαρία, έχει καιρό ακόμα όπως είπε. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρει όπως και τις προηγούμενες χρονιές εμπιστευσου το παιδί σου." της λέει ήρεμα και της πιάνει το χέρι.