Απόψε, στις τρεις {TYS_GR}

~Criminal minds~

Την ίδια μέρα σκηνοθέτησαν τον "τσακωμό", μπροστά στον Νίκο Παυλόπουλο. Δεν ήταν δύσκολο να υποδυθούν τους εχθρούς, ούτε και φάνηκε ψεύτικη όλη αυτή η σκηνή. Μόλις έπεσε η αυλαία γύρισαν ξανά στα σπίτια τους. 

Ο Νικόλας ετοιμάστηκε για να πάει στη δουλειά του, ενώ ο Τάσος καθόταν κουρασμένος στο σαλόνι του μαζί με την Χρυσούλα. Κάτι δεν του άρεσε στο ύφος της, σαν να έδειχνε προβληματισμένη.

-Έλα, πες το. Αφού ξέρω ότι έτσι κι αλλιώς θα το πεις.

-Τάσο...

-Ναι;

-Φοβάμαι. Καλά άκουσες, φοβάμαι. Θέλεις να σου πω γιατί; Αυτός ο φίλος σου, ο Οικονομάκης, είναι τρελός! Είναι ψυχοπαθής, μπορεί να κάνει τα πάντα για να πάρει εκδίκηση. Μπορεί... να μας σκοτώσει όλους! Αύριο ξέρεις... η Ρουσλάνα, θα πεθάνει.

-Ναι, το ξέρω. Όμως φταίει εκείνη για αυτό. Πως να την αφήναμε να μας εκβιάζει, μου λες; Αυτή θα ζητούσε λεφτά κάθε τρεις και λίγο, πόσα να της δίναμε;

-Καταλαβαίνω. Η βρωμιάρα πήγαινε γυρεύοντας και τα έφαγε τα μούτρα της! Όμως εμείς Τάσο; Τι θα απογίνουμε εμείς...;

-Σε χάνω. Εξήγησε μου λίγο τι εννοείς.

-Τα πράγματα είναι απλά. Σχεδόν όλοι εμείς στην πολυκατοικία είμαστε συνεργοί του. Ξέρουμε και μπορεί ο καθένας από μας, ανά πάσα στιγμή, να μιλήσει στην αστυνομία. Ο Οικονομάκης όμως δεν θέλει σε καμία περίπτωση να συμβεί αυτό. Άρα... θα φροντίσει να κλείσει στόματα!

-Χρυσούλα, που το πας;

-Τι που το πάω ρε ηλίθιε;  Είπαμε αυτός είναι τρελός. Που ξέρω εγώ δηλαδή ότι μια μέρα, όταν ξυπνήσει, δεν θα θέλει να μας καθαρίσει όλους μας; Μπορεί, τι να πω, μπορεί να του γυρίσει το μάτι, να τρελαθεί τελείως! Εμείς αυτό θα περιμένουμε; Θα περιμένουμε δηλαδή να μας σκοτώσει, για να μην μιλήσουμε σε κανέναν και να πάρουμε στον τάφο μας όλα όσα ξέρουμε;

-Χρυσούλα, τι λες; Ο Νικόλας δεν είναι δολοφόνος κατά συρροή! Έκανε αυτό που έπρεπε, πες πως ήταν κάτι σαν δικαιοσύνη, που την απέδωσε ο ίδιος αφού ο νόμος δεν θα μπορούσε να τιμωρήσει τον φταίχτη αρκετά.

-Μωρε τι μας λες; Και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι οι φόνοι θα σταματήσουν εδώ;

-Είμαι σίγουρος, γιατί είναι παιδικός μου φίλος! Γνωριζόμασταν από το δημοτικό, τον ξέρω σαν την παλάμη του χεριού μου. 

-Και δηλαδή εσύ περίμενες μια μέρα να κάνει αυτός και η κόρη του όσα έκαναν; Περίμενες να γίνουν δολοφόνοι;