"Max!"
Nagising ako sa lakas ng sigaw ni kuya.
It's 3am at bubulabugin ako ng mokong na to! "Really kuya? Kailangan bang sigawan ako? Ang aga-aga tss!" Sarkastikong sabi ko kay kuya. "Max, 'di ka pa nakakapag impake ng gamit mo! At exactly 4 aalis na tayo papuntang Nagoya for our flight back to the philippines. Babae ka ba talaga?" Pagalit na sigaw ni kuya. And by that awtomatiko akong napatayo at pumunta sa aking cabinet para mag impake.
It's been 6 years since nang pumunta kami dito sa japan para dito na ituloy ang pag aaral namin ni kuya Marco kasama si Dad, Since kasi ng namatay si mommy our life becomes a mess and leaving the philippines is our last choice.
Tinulungan ako ni tita Lea na ilagay yung maleta ko sa sasakyan. Tita Lea is my Dad's new wife, She was great and trinato niya kaming anak syempre trinato din naman namin siya ni Kuya as our mother but we just can't call her mama or mommy feeling kasi namin ni Kuya napaka sakit para kay mommy pag nalaman niyang may iba kaming tinatawag na mommy.
Tinignan ko muna yung bahay namin bago tuluyang sumakay sa sasakyan. I surely gonna miss Okazaki!
"Maxine." Pag tawag sakin ni daddy. "Hmm?" I murmured without looking at him and just stared at the window of the car. "Are you excited? Anong course ang kukunin mo? Just tell me, para alam namin ni Lea ang gagawin pag dating natin sa pilipinas." Malambing na tanong ni dad. "I'm looking forward to be a teacher so... Education." Sagot ko kay daddy and this time nakatingin na ako sakanya. "And dad I want to study once na mag pasukan na okay? I'm kinda excited but I'm actually nervous kasi wala akong kakilala dun. Do you think I can gain friends easily?" Palipat lipat ang tingin ko kay tita Lea and Dad. "Ufcourse you will sweetheart!" Natatawang sabi ni Tita Lea. Napanatag ako sa sagot ni Tita Lea i smiled at Her and continued to look in the window.
We're now inside of the Nagoya International Airport. when i started to feel thirsty. Iniwan ko kay Kuya yung passport ko at yung boarding pass para maka pumunta sa vendo machine ng mga inumin. "Be back soon. Papasok na tayo sa eroplano in any minute now." Advice ni kuya. I nodded then tumakbo papuntang vendo machine. Pag kahulog ko ng coin ko sa vendo machine ay pinindot ko agad yung Milk Tea, yumuko ako para kunin yung Milk Tea sa baba ng vendo machine nang bigla may bumangga sakin kaya ako natumba at napaupo sa sahig. Tinignan ko kung sinong nakabangga sakin at kumulo yung dugo ko nang tinignan lang din ako ng lalaki at nag hulog nalang ng coin sa vendo. I was so pissed kaya kinuha ko yung Milk Tea ko at tumayo "Gomenasai!" (japanese of sorry) Sarkastiko at halos pasigaw na sabi ko sa lalaki. "Gomen." Walang ganang sabi ng lalaki ng 'di man lang ako tinitignan. Kumulo lalo ang dugo ko at akmang susumbatan siya pero tinawag na ako ni Kuya "Max! Come here! We're going inside na!!" Sigaw sakin ni kuya. Tumango ako kay kuya at pinasadahan ng tingin yung lalaking nakabangga sakin. "Antipatiko" halos pabulong na sabi ko bago tumakbo papunta kay kuya na nakahalukipkip na nag aantay sakin.
"What's with the face baby Max." Natatawang sabi ni kuya sakin. Nasa loob na kami ng eroplano at inaantay nalang namin na mag take off ito. "Shut up Marco Andrei." Sagot ko kay kuya. Napalingon ako kay kuya ng humalakhak ito. Seriously? Hanggang dito ba naman mang iinis tong lalaking to! "What's so funny Marco Andrei?!" Naiinis na sabi ko kay Kuya. "I like it when you're pissed." Ani Kuya
"I'm not Marco Andrei."
"Oh really? Kaya pala tinatawag moko sa buong pangalan ko at namumuoa yang mukha mo!" Natatawang sabi ni kuya. Tumayo ako at tinignan si Dad sa likod ng upuan namin ni kuya. "Dad. Can we just exchange seats. Si kuya kasi!" Sabi ko kay dad. "You both! Can you please just behave at once. Just stay there Maxine don't mind your kuya. Wag niyo kong idamay, please." Inis na sabi ni Dad. Umupo nalang ako at di na sumagot kay Dad, lumingon ako kay kuya at nakita ko ang mapang asar na ngiti niya. "I love you Maxine, kahit na 'di nag sorry yung lalaki na bumangga sayo kanina." Ani kuya na natatawa parin. Nagulat ako sa sinabi ni kuya kaya napalo ko ito! So he saw what happened!? Tumawa lang siya at di na ako kinausap.
After 3 exhausting hours sawakas andito na kami sa pilipinas. When we stepped out of the airport I started to feel nostalgic. Finally i'm back!
