Broken Strings

BrokenStrings --- Chapter 2

“Ken.”

Hindi na ako nakapag salita pa dahil binuksan na ni Ken ang pintuan ng sasakyan  niya at maya maya pa ay binuksan niya naman ang akin.

He didn’t said a word habang papunta kami sa condo niya. He’s just staring at me.

“Ken.. Ano ba yun---” hindi niya ako pinatapos dahil kinuha niya ang iPod niya sa kanyang bulsa at nakinig nang mga music. Nauna pa talagang lumakad sa akin. Hindi gentleman itong best friend ko ahhh! Ito namang mga paa ko, sinundan nalang yung malditong nilalalang na nag-alok na pumunta kami sa condo niya.

Kainis. Ang sungit ahh. Ano na naman ba ang mga pakana nito? May ‘for your birthday’ birthday pang nalalaman. Matagal pa naman yung birthday ko. As far as I know, April 27 pa ang birthday ko. Ehhh. Anung petsa palang ngayon? Marso. March 29 palang. Pinapaaga ang pagtanda ko. Iwanan ko kaya ito?

Naalala ko tuloy ang birthday ko noong nakaraang taon. Ken gave me a pair of cute guinea pigs. We named them  Fabian and Peann. They are the cutest creature I’ve seen.  Si Ken ang nag pangalan sa babae, ako naman sa lalaki. Ang cute talaga nila.

Nag swear pa nga kami ni Ken na aalagaan naming parehas ang mga guinea pigs. Pag namatay daw ang isa… Bad sign for our friendship. Pwede daw mag-away kami or magkaroon ng isang malaking problem para I-face yung katatagan ng aming friendship or worse may mamamatay sa aming dalawa. OA nuh?

Ehhh, pano naman kapag namatay ang dalawa talaga? Patay din kami, ganun kaagad?

A few days later kasi na naibigay sa akin ni Ken ang mga guinea pigs, I was assigned to take good care for of them. That day marked na inaway ko si Ate ko.

Iniwan ko yung mga alaga namin ni Ken sa kwarto ko kasi may pupuntahan ako. Pag-uwi ko, nadatnan ko nalang ang cage sa labas nang aming bahay at wala nang laman. Hinanap ko ung mga anak anakan ko kung nasaan. Tinanung ko si Ate kung nasaan.

*Flashback

“Ate. Nakita mu ba yung mga anak ko?” Yup! Anak talaga.

Liningun ako ni Ate, “So… You’re having kids? Those creatures na mga daga?!”

“Ate, guinea pig… Alam ko mga daga sila, pero hindi naman sila yung mga tipong daga na kumakain nang mga dumi mo dito sa bahay natin nuh? Teka nga, nasaan ba sila?” Pumunta na ako sa kitchen, taas baba ako sa bahay. Pa balik balik ako sa kakahanap. Hindi ko talaga nakita. Mahalaga yun sa akin, lalo na kung bigay sa akin ni Ken.

Tinanung ko ulit si Ate. And this time, nawala na talaga ang patience ko, “Ate! Nasaan na ba sila!? At bakit nasa labas yung hawla nila, huh?!”

My sister didn’t look me straight through my eyes. I know that there was something na nangyari and she is involved to it!! I move closer to her.

“You did not??!!” Napasigaw talaga ako nang malakas.

“How dare you raise your voic---”

Hindi ko na pinatapos si Ate magsalita. Agad agad akong pumunta sa itaas at isinara ng malakas ang pinto ko. Si Ate ang naglabas nang cage. I knew it. She hate rats. Pero napaka’inosente nang mga alaga ko. Alam ko siya. I can sense it. Those eyes. Those murderer’s eyes. Hindi siya maka tingin sa akin nang diretso kanina. Kilala ko si Ate. She’ll leave the gaze pag may kasalanan siya.

Iyak ako ng iyak sakamako. Baka nakain na nang pusa o anumang hayop ang mga anak ko. Magagalit si Ken sa akin. Ang promise namin sa isa’t isa, I broke it. Ang sama kong kaibigan sa kanya..

“UWWAAAAAA!!” humagulhol talaga ako sa iyak. Wala na ang mga alaga ko. They gave meaning to my life kahit sandali ko lang silang nakasama. Days lang. Hindi ba pwedeng naging months nalang o years na nakasama ko sila at bago nawala?

20 minutes ako iyak ng iyak then something struck me that very moment. Sinapian ako nang malakas. I stood up and opened my door. I looked at my sister’s door. I smiled at it like insane.

“You killed mine, I’ll kill yours’”

Hindi ako nagdalawang isip na gawin ito. I opened my sister’s room. I saw the posters of Justin Tyler, the international singer song-writer. Puro Justin Tyler ang nakapalibot sa kanyang kwarto. Mapa poster, cds, magazines, pictures, flashcards, notebooks, mga lyrics na naka’post sa wall niya, fans, mugs, screen ng laptop niya, etc. All JUSTIN!

And I HATE IT!!

I went closer sa pinaka malaking poster ng aking pinakamamahal na Ate na nasa center pa ng kwarto niya. She worked hard on collecting them all. She spent her money for this, but it won’t stop me. I ripped the poster and were scattered around her room, torn into pieces. And more likely be turned into ashes. After that scene, I left her room full of cries and agony for her. I searched for the spare keys of my room and locked myself in my place.

A few minutes later, I heard a rally outside my room. I don’t care. I found my mp3 next to my bed and began to listen my songs. >:) I slept peacefully that night.

*End of Flashback

Hindi umamin si Ate na siya nga. Buti nalang din, walang nagyari sa friendship namin ni Ken pero kahit ganun yung nangyari, nagalit si Ken at nang napansin niya na namaga na talaga ang mga mata ko sa kakaiyak, pabayaan nalang raw. Kahit ngayon, I miss those cute guinea pigs. Napamahal na din sila sa akin. Meron pa silang picture sa akin. Buti nalang meron akong nasalba sa gitna ng gulo.

Alam ko naman na napaka-bad ko noon. Ang sama sama ko, alam ko. No need to tell me a bazillion times. I know. I am bad. Pero good ako ahh! No offense.

Hindi ko na namalayan na nasa harapan na pala kami ni Ken ng condo niya. Room 709. Inalis niya ang earphones niya. He smiled at me first, then binukasan ni Ken ang pintuan.

I saw………

NOTHING!!

Chapter 2 is up! XD

HAPPY AKO! I’ll update soon. Chapter 3. SOON! J I promise.

Pagpasensyahan niyo nalang po ahh. Kunti kunti pa ang mga na’post ko kasi maraming ginagawa sa school ehh. J Hope you understand.

Please support Broken Strings and Please. Comment po kayo para malaman ko naman po ang mga reactions niyo, I am hoping for it. Please. Thanks!

mallows_kisses wishes for a good day! J