|| 01 ||

83 3 0
                                    

Before anything, walang idol portrayer ang babaeng lead sa storyang ito. Feel free to imagine who you want. Padaan lang. Happy reading :))

*******

Alisaaaaaaaaaa."

Tsk. Panglimang tawag na sakin ngayong araw to ha. Huhuhu life why so unfair to me?

"Hm? Bakit? May kailangan ka ba?" Tanong ko ng malumanay at pilit hindi pinapakita ang sarcasm sa boses ko. Aarrghhh.

"Ito na nga pala yung mga reaction paper namin, diba sayo daw ipapasa? Hehehe ito na ah buti nakasalubong kita." Sabi ni Jessa, my classmate.

"Hehehe sige sige buti nga at nakita mo ko." Sabi ko sabay ngiti at pagtalikod na pagtalikod niya ay nagmake-face agad ako. Kainis. Bakit ba kasi sakin nakaasa lahat? Huhuhu sakin ipapasa yung reaction paper, may dala dala pa kong props para sa play mamaya dahil ako ang director putspa, at may dala pa kong folders para sa mga script, yung bag ko pa. Jusq mukha na kong tanga dito ha, ang dami kong bitbit. Wala man lang gentledog na tumulong sakin.

Binilisan ko ang paglalakad para maibaba ko na tong mga bitbit ko. Nang makarating na ko sa theatre room ay nalapag ko na rin sa wakas yung mga gamit. Thank God I survive.

Im Alisa Fei Cruz btw. Only child kaya boring lang ang buhay ko. My parents are both into business kaya gusto nila na magbusiness den ako but too bad, I want to be an actress. I guess its my passion. The thing is, they're against it. Wala daw magmamana ng company namin kung sasabak ako sa showbiz industry. Pero ano naman ang gagawin ko? Ito yung gusto ko eh, wala naman silang magagawa dun.

That's why Im here. Im the president of the theatre club hehe. Stressful pero masaya naman. You dont know how happy I am tuwing successful ang play namin.

Everything is good naman about my life. But there's this one thing that I'll never foget... i cant remember anything. How ironic right? Hinding hindi ko malilimutan na nakalimutan ko lahat ng bagay na nangyari sa buhay ko. Haha magulo ba? I have amnesia. One year ago, I had a car accident, yun lang alam ko. I dont know kung saan, kung sino yung kasama ko sa aksidente, basta ang alam ko lang nacoma ako for three months at paggising ko wala na kong maalala.

But I didn't stop my life there. I survive that's why im very thankful kaya naman i decided to live my life to the fullest, you only live once sabi nga nila but i think they're wrong, you live everyday and it should be thanked for. Live your life like you only live once. This is my second life, I dont want to waste it anymore.

Enough about the dramas, lumabas ulit ako dahil may kailangan pa kong balikan sa storage room. Ughh bakit ba kasi ang daming props? At bakit ba ako ang gumagawa nito? Aarrghhh nasan ba yung mga magagaling kong kaclub? Di porket president eh ako na gagawa nito lahat. Nang makarating na ko doon ay kumuha lang ako ng mga gamit na kayang dalin, ang lalaki na nga nitong props ang bibigat pa.

Nang lumabas na ko sa storage room, saktong naman na may nagtatakbuhan sa may hallway. Biglang may bumunggo sakin then next thing i knew, nalaglag na lahat ng hawak ko then i fell out of balance.

Niready ko na ang sarili kong masalo ng sahig. Huhuhu yung sahig nalang ba lagi ang sasalo sakin? Ang sakit naman ata non. But seconds later wala akong naramdamang malaming at matigas na sahig. I opened my eyes and saw an angel.

Wait, what?

Angel?

Does angels exist?

I rubbed my eyes para tignan mabuti kung sino ang nasa harap ko. I saw a guy, A handsome one I should say. He's so pretty omayghad my hearteu. White skin, rosy cheeks, cherry lips. What? He is so perfect ghaaadd, im going crazy.

"Enjoying the scene, huh?"

He finally spoke. Even his voice is so beautiful, damn. Pero ano daw sabi niya? Enjoying the what? Tinignan ko ang paligid and then i saw his hands on my waist at ngayon ko lang naramdaman ang mahigpit niyang hawak sa katawan ko to support me from falling, then my hands, my precious hands is around his neck wtf. Agad akong umayos ng tayo at tinulak siya sa dibdib. Gosh bat ang tigas ng chest niya, so manly. What the hell am i thinking?

"Enjoying your face, jerk." I said to him and rolled my eyes.

"Yah... Im not a jerk, mind you. Ikaw ang unang nagsabi sakin ng ganiyan. Tch ikaw na nga tong niligtas ko, sasabihan mo pa ko ng masama, tss brat."

"Yah... I heard you. Im not a brat okay. Arrghh iniistress mo ko myghad." Hindi ko na lang siya pinansin at kinuha na yung mga props na nalaglag sa sahig. Bakit ba kasi may nagtatakbuhan sa hallway, ginawa ba namang playground? Tss.

Nagulat ako when he kneeled down para tulungan akong kuhanin yung mga gamit ko. Akala ko bibitbitin niya yun but im wrong. Tss kinuha niya lang at inabot sakin. Akala ko naman isa na to sa mga gentledog na hinihintay ko.

"Thanks." I was about to turn away para umalis when i saw cut on his arms.

"Gosh ano nangyari sa balikat mo? Is it from the boys who were running awhile ago?" Gosh ano ba yung mga dala nung mga lalaking yun at nagkasugat tong anghel na to?

"No no, dont worry matagal na yan. Gwaenchanha." My eyes widened and a small smile creep in my face.

"Ahh, you speak korean? that's great, i can speak korean too."

He chuckled. "I know."

"What?" Did I heard him right?

"What? Ahh i mean i know that its great to uhh speak korean. Right its great hehe."

"Ahh.. btw i need to go, marami pa kong kailangang gawin eh. I'll just see you around. Annyeong." I gave him a cheeky smile then started walking. Then i heard him shout..

"Annyeong Ali. Take care of yourself, araseo?" Nilingon ko siya pero wala na siya dun sa kinatatayuan niya kanina. Woah that fast?

But how did he know my name? My nickname to be exact. Parents ko lang ang nakaka-alam nun ah?

Weird.

And my head started to hurt. Ughh bat sumabay pa tong sakit sa ulo na to? Marami pa kong gagawin.

****

Annyeonghaseyo! Edit ko to guys ha, ang dami kong sinasabi eh hahaha. Basta vote, comment and spread the word to others. Thank you for reading this story!

PS. Medyo conyo hahahah pasensya na po :)

- Nyxx :)

Butterfly ( Jimin's Short Story )Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon