Butterfly ( Jimin's Short Story )

|| 07 ||

Hindi na ko nagpakita kay Jimin pagkatapos ng pag-uusap namin. Hindi dahil sa bitter ako ah, parang pakiramdam ko kasi na hindi tama na lumapit pa ko sa kanya eh may gusto naman siyang iba. Wala naman kasi siyang sinabi kung sino eh, malay ko ba, baka ako yun? Pero pano pag hindi? Ughhh isa ka talagang malaking palaisipan Park Jimin. Bigla bigla nalang magpapakita sakin, nanakawin yung puso ko at iiwanang luhaan. Days palang pero parang mahal ko na siya, posible ba yun? Tss.

"Anak." Nagulat ako ng bigla akong tawagin ni mommy.

"Yes po?"

"Can you come with me? May pupuntahan tayo."

"Saan po ba? May ginagawa po kasi ako eh."

"Just do it later. This is more important." Ano pa bang mas importante sa projects at exams?

Bumaba na ako at pumunta na sa kotse. Minsan iba rin utak ng nanay kong to, bigla bigla nalang magyayaya ng gala. Minutes passed and we already stopped.

Sa sementeryo?

Anong gagawin namin dito?

"Come." Aya ni mommy ng makalabas na siya ng sasakyan, agad naman akong sumunod.

"Ma anong ginagawa natin dito?"

"You'll see, i want you to meet someone." Sino naman ang kikitain namin dito? Mga patay? Sinundan ko nalang siya kahit nawiweirduhan na ko kay mommy. Huminto siya sa isang medyo fancy na puntod. Inaya ako ni mommy sa loob, gosh ang creepy naman dito. Nilibot ko ang paningin ko sa paligid dahil baka makakita ako ng multo, geez im scared of ghosts. Nagulat ako ng magsalita si mommy.

"I want you to meet... Park Jimin. Its his death anniversary today." When she said that name, my world literally stops. Wala akong marinig, wala akong maramdaman, wala akong ibang makita bukod sa lapidang nasa harap ko.

Park Jimin...Park Jimin...Park Jimin

Hindi naman pwedeng yung Park Jimin na kilala ko ay ang Park Jimin na tinutukoy niya. That cant be, right?

"Wait Ma, haha what's this? Si Jimin patay? Maldo andwae!"

"Naaalala mo na ba siya anak?" She asked eyes wide open.

"Of course mom, im with him almost everday, kaya ano to? Haha." I laugh, para mawala yung kaba ko.

"Anak.... patay na siya, namatay siya sa aksidente kasama ka. Panong nakakasama mo siya ngayon?" My eyes widened with what she said. Im with a ghost all this time? Im in love with a ghost? Sino ka ba talaga Jimin?

"What? Wait hahaha Ma cut it out, please tell me this is just a joke hahaha hindi pwedeng patay na siya Ma, hindi pwede." My tears came running down my cheeks. I cant believe it. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Matatakot? Malulungkot? Magugulat? Masasaktan? Then my head starts hurting again, again and again. Pero kasabay ng pagsakit ng ulo ko.. ay ang pagsakit din ng puso ko.

"Anak are you okay? Let me bring you to the hospital. Anak..."

"Ma tell me hindi pa siya patay, hindi pwede Ma. Hindi pwede.." My knees is getting weaker kaya naman napaupo na ko sahig habang umiiyak. I dont know what to do.

"Maaaa hindi totoo yang sinasabi mo, hindi siya pwedeng mamatay. Hindi pwedeng wala na siya. Maaaa naman eh..." I was panicking and out of control right now.

"Anak calm down..."

"MA TELL ME...TELL ME HOW CAN I CALM DOWN? You just said that the boy i love is dead, how can i calm down ma?" Hindi na ko makapagpigil kaya tumayo na ko at nagpasya ng umalis. I need to see Jimin. I need to clear things out.

"Alisa where will you go? Come back here." Hindi ko pinansin si mommy dahil ang nasa isip ko nalang ngayon ay si Jimin. Pumunta ko sa likurang parte ng sementeryo. There was an open lot there. Walang tao.

"JIMIN NASAN KA?!"

"Please Jimin magpakita ka sakin."

"Jimin kausapin mo naman ako please."

"Alisa."

I turned around when i heard his voice. His voice. Its like a beautiful sound playing in my ears. Lumandas na naman sa mga mata ko ang walang tigil kong luha. Damn.

"Jimin..."

"I guess you already know the truth haha.. are you scared of me?" Tanong niya habang unti unti na ding tumulo ang mga luha niya. I want to run in his arms and wipe his tears.

"Im not scared of you Jimin, im scared about the thought of losing you... again." I cant control my tears now. Wala na kong pakialam kung magmukha akong ewan dito. I just know that i love this boy so much.

"You will never lose me Alisa.. i will always be yours remember that." And after he said that, tumakbo na ko palapit sa kanya at niyakap siya sobrang higpit.

"Why didn't you tell me? Huh? Why did you hide it from me?" He cupped my cheeks and wipe the tears off my face.

"Because i love you so much that i didn't want to hurt nor scare you... you're too fragile and precious to be broken." He said while smiling. Natigilan ako. Did he just said... that he loves me? Mahal niya ako?

"M-Mahal mo a-ako?" I asked. Nagulat naman siya sa tanong ko. Parang nalilito.

"Ha? Hindi mo pa ba alam?"

"Ang alin?"

"Wala ka pa bang naaalala?"

"Wala.. ano bang dapat kong malaman?"

"Seriously?"

"Jimin just get straight to the point..."

"Wala ka pa talagang naaalala? Kahit konti?"

"Wala nga, ang sabi lang ni mommy patay ka na. Kasama kita nung aksidente. That's it. Wala na siyang sinabi pang iba. All i know patay ka na and all this time i was with a ghost. That you are a ghost, you are a spirit---"

He cut me off by pressing his lips to mine. Is this even possible? Nakakahalik ba ang mga multo? I was carried away by the kiss. Para akong nakalutang. His soft lips are very familiar. At sa sobrang pagkalunod ko sa halik niya, there, i saw it. It was like a movie playing in my head. All my memories came flashing like a perfect storm. Simula ng pagkakita namin sa school, sa pangungulit niya sakin, sa panliligaw niya, sa panahong sinagot ko na siya, sa mga panahon na magkasama ang pamilya namin dalawa, hanggang sa kung paano magtapos ang lahat. The accident. Kinukulit ko siya habang nagdadrive kaya hindi niya nakita yung truck sa harapan namin. I killed him. I killed my boyfriend.

Ako na ang kusang lumayo sa halikan namin. Nagulat siya pero naintindihan niya naman ang gusto kong ipahiwatig. Sumasakit yung ulo ko na para bang gusto ko na lang sumabog ito. Nang dahil sakin, namatay siya. Naiyak na naman ako kahit pakiramdam ko ay wala ng luhang natitira sa katawan ko.

"Jimin im sorry, im sorry... mianhaeyo."

***

So ititgil ko muna diyan yan hahahaha. So baka last chapter nalang then epilogue. Sana magustuhan niyo hehe. Nakatambay lang naman sa drafts ko yung ibang chapters tsaka yung epilogue kaya ipapublish ko na lahat ah HAHAHAHAHA. Comment and vote mwa.

- Nyxx :)