3 years ago, 2 days before Adriann died...
JM OPENED THE door when he reached Adriann's room. He found his cousin sleeping, no one is with him.
He silently walked his way to the bed, putting down the fruits he bought on the table beside his bed.
"DM? I-is that you?"
Napalingon siya nang magsalita ang pinsan niya. JM smile at him, he then took a sit on the chair that is on the side his bed.
"Hey, how are you feeling? Did I wake you up?"
Adriann smile and shook his head a little. "I-its fine. I've b-been w-waiting for you though."
He twinced his nose and jokingly act disgust in him. "Ewww. Bakit? May binabalak ka?!"
Adriann laugh lightly. "Loko."
JM smile and hold his cousin's arm. "Just rest, couz. I won't go unless someone's back."
"Sandy just w-went t-to buy s-some juice. S-she's been craving for it lately."
Tumango siya. "I see. Pasensiya ka na at ngayon lang ako nakadalaw ulit ha? Medyo busy eh, sunud-sunod yung performance stages namin."
Adriann smile. "Its o-okay. A-andito ka naman na."
JM sigh. "Yeah, buti na nga lang at free kami ngayon."
His cousin smile.
"There's s-something I-I want to s-say."
Kumunot ang noo ni JM. "What is it? Hindi ba pwedeng mamaya na lang yan? Magpahinga ka muna kaya."
Umiling ang pinsan niya. "N-no. Gusto k-ko ng sabihin sayo."
"Adriann, please. Magpahinga ka na lang muna."
"I-I want to tell it to you. B-baka h-hindi ko na masabi sa susunod na araw."
JM sigh heavily. "Fine, what is it?"
NANG MAKABILI NA si Sandy ng juice na gusto niyang inumin ay agad na bumalik siya sa taas.
Hindi pupwedeng maiwan ng mag-isa ng matagal si Adriann kahit pa ibinilin niya ito sa nurse.
"Thank you sa pagbabantay, miss," aniya sa nurse nang makadaan siya sa nurses' station.
Ngumiti ito. "Wala po yun, Ma'am. May kasama naman po siya pagsilip ko po."
Kununot ang noo niya? "Kasama?"
"Opo. May gwapo pong lalaki na pumasok, hindi ko lang makita masyado yung mukha kasi naka-bull cap po eh."
Tumango na lang siya. "Ahh, I see. Sige, salamat ulit."
Agad na tinungo niya ang kwarto ni Adriann at dahan-dahang binuksan iyon. Her heart skipped a bit when she recognized who it was.
JM...
"I-I'm sorry, couz. Please forgive me," naiiyak na sabi ni JM.
Walang ideya ang mga ito na nasa labas siya ng kwarto ni Adrian na nakikinig at nakasilip sa nakaawang na pinto.
"Bakit? W-wala ka n-namang g-ginawa ah," nakangiting wika ni Adrian. Halatang nahihirapan na itong magsalita pero hindi nito iyon alintana.
"Meron, meron, A. And I w-wish I didn't."
Hinawakan nito ang kamay ni JM. "K-Kung gusto mong sabihin sa akin you can. I-I can keep it a secret."
"I'm sorry. The reason why I didn't talk to you that much the whole time was because..."
Huminto ito at saka bumuntong-hininga ito. "Because I-I also love Sandy. Nagseselos ako, kaya pinili kong umiwas muna sa inyo."
Nanlaki ang mga mata ni Sandy nang marinig niya iyon. Hindi niya lubos akalain na iyon pala ang dahilan kung bakit hindi na niya ito nakikita sa bahay nina Adrian. Ang akala niya ay dahil lang sa nagtitraining ito sa pagiging isang dancer at singer.
She heard Adrian laugh lightly. Nang sumilip siya ay nakita niya ang ekspresyon ni JM dahil nakaharap ito sa direksiyon ng pinto. His eyebrows met each other. Tila hindi rin nito inakalang tatawa si Adrian.
"I know, couz. I-I know."
"Y-you d-do?" gulat na tanong ni JM.
Tumango si Adriann. "The way you stare at her kapag nasa bahay siya. I already knew that you love her because I-I... nabasa ko ang s-sulat mo s-sana sa kanya. Na tinapon mo s-sa basurahan. H-hindi mo nalukot ng m-maayos, JM. A-and I can still read it."
"I-I'm sorry, A. Sorry," napayukong sabi nito. Nakita niyang yumuyugyog ang mga balikat na nito, senyales na umiiyak ito.
"N-no. T-there is nothing to be sorry about, JM. Y-you just fall in love."
"But I feel like inaagaw ko siya sayo."
Umiling si Adrian. "But still you didn't. Dahil alam kong ayaw mong mag-away tayo. Alam m-mo b-bang ang u-ugali mong yan, n-na a-ayaw mo ng gulo, iyan a-ang p-pinakagusto k-ko sayo. Kaya siguro c-close tayo."
"P-please, A. Please don't leave, don't leave Sandy. You know you're her life-"
"I d-don't think I-I can... I mean I want to, b-but I'm tired, JM..."
"No, Sandy needs you. You know she do."
"I know. T-that is why I-I'm leaving her to you... I-I want you to take good care of Sandy, f-for me."
Hindi na kinaya ni Sandy ang mga naririnig kaya isinara niya ang pinto at saka sumandal doon.
She was not prepared to hear everything about what JM confessed. Her heart keeps on racing hard as she remembered all the words Adriann said.
JM loves her. And she doesn't know anything about it. Nanghihinang umupo siya sa bench sa labas ng kwarto nito.
Hindi niya alam ang gagawin matapos marinig iyon. She just stayed there, staring at the floor.
Why do I have to know about this? Why!? And why is my heart happy to know that JM loves me? Why!??

YOU ARE READING
Untold Stories of the Series of Love (UP TO DATE)
RomancePLEASE BEAR IN MIND Some events that are not being told in the story and after the story. Just a brief POVs and in no particular order. Events in the real deal are used but is added with only pure imagination. Official photos used are added to the i...