Bir kahve gibiydin sevdiğim
Kokun kendine aşık etmeye yeterdi
Sıcaklığın önce ellerimi sonra ruhumu ısıtırdı
Aşkla yaşardın şiirle bütündün
Kitaplarıma eşlik ederdin, rahatlatırdın
Kahvem gibi..
Her yudumda derinine çeker
En derinimde hissettirirdin
Düşündürürdün beni
Uykumu kaçırırdın
Ama bir yandanda
Mutlu ederdin beni
Sen benim
Çikolatalı Kahvem gibiydin
Sessizliğimi severdin
Gözlerinde kayboluşumu
Yalnızlığımı severdin
Bizli yalnızlığı
Belki sende şiir yazıyorsundur
Çikolatalı Kahvem
Belki seninde bi çikolatalı kahven vardır
Sessizliğini sende onun sonsuzluğuna bağlıyorsundur belki
Ben sensizliğin sonsuzluğunda olacagım
Birgün gelirsin diye
Birgün çikolatalı kahve içeriz diye...
