Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 1

"Μωρή! Είμαι έξω απο το σπίτι σου, τελείωνε κατέβα." η τρελή κολλητή μου φώναξε απο το τηλέφωνο λέγοντας μου πως είναι ήδη εδώ για να πάμε στο σχολείο.

"Έλα μέσα." της απάντησα κλείνοντας το τηλέφωνο. Κοιτάχτηκα για μια τελευταία φορά στον καθρέφτη, φτιάχνοντας ξανά τα μακριά ίσια ξανθά μαλλιά μου. Η Μαρία ήρθε στο σαλόνι αγριοκοιτάζοντας με καθώς κατέβαινα. "Στο ορκίζομαι αν αργήσουμε θα σε σκοτώσω." είπε εκνευρισμένη. "Ηρέμησε παιδάκι μου. Το ξέρω πως δεν θα το κάνεις, αφού με αγαπάς πολύ." της έβγαλα την γλώσσα μου και παραδέχτηκε πως έχω δίκαιο. Φώναξα ένα "Γεια" στην μητέρα μου που ήταν στην κουζίνα και ξεκινήσαμε για το σχολείο.

Βιαστήκαμε για να προλάβουμε το λεωφορείο. "Αυτός ο κούκλος μου έστειλε μήνυμα. Και έχει και ένα φίλο ξέρεις. Ίσως θα μπορούσα να σου κανονίσω κάτι με τον φίλο του." εισηγήθηκε και ρόλαρα τα μάτια μου.

"Δεν βγαίνω με αγνώστους." δικαιολογήθηκα. "Ναι καλά. Νομίζω πως ο λόγος που δεν θες να κάνεις σχέση είναι λόγω του Άρη." είπε μορφάζοντας. Με ξέρει τόσο καλά. Κοκκίνησα στο άκουσμα του ονόματος του. Ποιός είναι ο Άρης? Ο Άρης είναι το αγόρι που είμαι ερωτευμένη εδώ και δυο ολόκληρα χρόνια. Δεν θα έχω ποτέ όμως την ευκαιρία να είμαι μαζί του αφού αυτός είναι πολύ δημοφιλής και όμορφος, ενώ εγώ δεν είμαι και επίσης μοιάζω σαν ψημένη πατάτα. 

Την αγνόησα μπαίνοντας στο λεωφορείο. Η Μαρία κοίταξε το ρολόϊ της ανακουφησμένη αφού είχαμε αρκετή ώρα μπροστά μας. Της έκανα μορφασμό 'στο είπα' και ρόλαρε τα μάτια της. Η Μαρία είναι το άλλο μου μισό, η αδερφή που δεν έχω και η κολλητή μου. Ήταν εκεί για μένα απο την πρώτη μέρα, είμαστε κολλητές εδώ και τέσσερα χρόνια και την αγαπώ πολύ την σκύλα.

"Χριστίνα μου έφτιαξες και εμένα σάντουιτς?" ρώτησε όταν κάθισε στην απέναντι μου θέση αφού το λεωφορείο ήταν σχεδόν άδειο. Έγνεψα "Γιατί να σου φτιάξω και εσένα?" ρώτησα γελώντας.

"Γιατί με αγαπάς και γιατί τα σάντουιτς σου είναι τα καλύτερα." είχε δίκαιο και για τα δυο και απλά της χαμογέλασα.

Τότε ένα αγόρι μπήκε στο λεωφορείο. Είχε καστανά μαλλιά και βαθύ γαλάζια μάτια. Προσπάθησα να μην τον κοιτάζω έντονα και δάγκωσα τα χείλη μου. Η Μαρία με κοίταξε και προσπάθησα να μην κοκκινήσω.

"Γεια σου Άρη." του είπε η Μαρία την ώρα που περνούσε απο δίπλα μας κατευθυνόμενος προς τις πίσω θέσεις του λεωφορείου. Γύρισε προς το μέρος της και την χαιρέτισε. Εγώ απλά χαμογέλασα σαν καθυστερημένο. Κοίταξα την Μαρία με δολοφονικό βλέμμα που του μίλησε, σαν να της έλεγα δεν έπρεπε να του μιλήσεις "Ζηλεύεις" σχημάτισε με τα χείλη της αλλά δεν το είπε δυνατά για να μην μας ακούσει ο Άρης. Αρνήθηκα.