BLOOM'S FANTASY LIFE

BFL#1-Tory's Life

... TORY's POV ...

I was busy watching my favorite anime. It was Fairy Tail. My favorite character there is Erza and Jellal. Because... it's like... i am them. My hair was scarlet as Erza's hair and the tip is blue as the hair of Jellal. My right side face has a tattoo like Jellal. Pero hindi as in na ka-look-a-like niya yung kay Jellal. Parang isang hugis ng pakpak ng paru-paro. At yung right side na yun color blue yung mata ko. Kaya napagsasabihan akong weird. Hayst. Andami kung iniisip. Kahit na weird. Basta mayaman. Di ko nga rin alam kung bakit kaya kong gumawa ng kakaibang bagay eh. Tsk. Pinatay ko ang TV gamit ang isip ko. Humiga ako at napapikit.

...huh! Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko. Idinilat ko ang mata ko. I just can't believe na ganito ako ipinanganak sa mundong 'to. Hayst.

"Madam kain na po!". Tanghalian na pala. Tsk. Kakain nanaman akong mag-isa. Wala si Daddy. Wala si Mommy. Wala sila pareho. Alam niyo kung asan sila? D'un. D'un sa kompanya nila. Palaging busy. Di pa nila ako naaasikaso ng maayos. Magbibigay ng allowance na 2.5 milyon ang laki para di ko na sila pansinin...hayst. Buhay ko nga naman.

"Sige". Napatayo ako sa pagkakahiga sa kama. Inutusan kong bumukas yung pinto. Paglabas ko inutasan ko ito ulit na magsara. Bored na naka poker face yung mukha ko. Hayaan mo na. Maganda naman ako na weird eh. Pagkaupo ko naalala ko sila yaya.

"Oh yaya. Halina kayo", pag-aalok ko sa kanila. Agad naman silang umupo. Pinauna muna nila ako na makakuha ng pagkain.

***
Ang bored naman ng buhay ko. Andito lang sa bahay. Nanonood. Ang tanging kasama lang ay mga maids. Hayst. Bakit kasi ayaw nila akong papasukin sa regular school. Nakakainis. Paano ako makakapag-aral ng maayos, kung ayaw nila akong papasukin sa regular school. Dahil weird na ako ganun-ganon na lang. Kasalanan ko rin naman yun eh. Kaya ako na expelled sa dati kong school.

/FLASHBACK/

"Arrraaay!". Ansakit n'un ha. Bwisit naman kasi.

"Hahahahaha... 'yan ang napapala ng lampa... hahahahaha!". WOW! Masaya pa talaga kayo. Tsk. Agad akong tumayo sa pagkakatapilok at pinagpag ang dumi sa uniform ko. Hinayaan ko na lang silang tumawa ng tumawa. Umupo na lang ako sa upuan ko. I put my headset on. Busy lang akong nakikinig ng mga anime music. Nagulat na lang ako ng may nakita akong mga legs sa harap ko. Inangat ko yung tingin ko. Hayst. Sila Celine nanaman. Problema nanaman ba nila? Bakit palaging ako ang pinag-iinitan? Tsk. Nagulat ako ng may kumuha ng headset ko. Si Rose-Lyn. Kasabwat ni Celine. Ako nanaman trip nila.

"Give it back!", hiyaw ko.

"No. If you want it... come and get it!". Bakulaw talaga ang mga 'to. Wala ng ibang nakita. Ako na lang palagi. Hayst. Tumayo na lang ako at pilit na kinikuha yun. Naiinis na talaga ako. Remembrance ko yan kay Daddy nung pumunta kami sa South Korea. Mahalaga yan sa 'kin.

"Please Celine. Give it back", pagmamakaawa ko. Maaabot ko na sana ng may naramdaman akong humila sa kamay ko para di ko yun maabot.

"Hey! Let go my hand!", hiyaw ko. Inis na inis na talaga ako. Bigla kong hinila ang kamay ko at nadapa naman yung babaeng humawak kanina sa kamay ko.

"She's so strong", napabulong siya. Sinakal ko naman ka agad si Celine. Hinigpitan ko yun.

"W-wait ...T..or-ry...i'l-i'll...", hindi niya na yun naituloy ng hinigpitan ko ang pagkakasakal ko sa kanya at binuhat pataas.

"T-or..ry p-put ..m-m-i d..own..". Pinakawalan ko naman siya at napaupo siya sa floor. Kinuha ko ang headset. Lumuhod ako para matignan siya. Ubo siya ng ubo.