Yine birgün daha bitmek üzere.Herşey aynı hiçbir şey değişmiyor.Hayatın türlü türlü oyunları devam ediyor.Bazen alıştık diyoruz ama hiçbir şeye alıştığımız yok, geçti diyoruz ama bir şey geçmiyor.Hayatta o kadar acı var ki bazen dayanamayacak hale geliyoruz,ama yinede geçiyor.Bu hep böyle devam edecek.Ama herkesin her şeye rağmen hayattan bir beklentisi var ta ki ölene dek.Bazen acı çektiğimizde o kadar zor oluyor ki kalbimi sökesim geliyor,yutkunamıyorum,ağlıyorum ama yine de değişen bir şey yok.Evet belki şu an hayattayız ama saniyeler sonra ne olacağımızı bilmiyoruz.Eğer bu hayatta yaşıyorsak acı çekmelere alışacaksın,düşmelere alışacaksın,ne zaman düşsen kaldıranı beklemeyeceksin,yalnızlığı bileceksin,üç gün gülüpte beş gün ağlamalara alışacaksın,herkesin yarıyolda bıraktığını göreceksin.Ama sen de anlayacaksın bu hayatın nasıl olduğunu.Sen hep büyümek isterken biz o masum çocukluğuma dönmek isteyeceğiz.Hayat herşeye rağmen devam ediyor ama bizde devam ederken tükeniyoruz.Biz gülünce sanıyorlar ki mutluluktan ölücez.Fakat bizim dışımız gülerken içimiz kan ağlıyor.Kimseye belli etmeden yaşıyoruz bu hayatta.Yine de bizim de umutlarımız var,hayallerimiz var belki de hiçbiri gerçek olmayacak ama yinede bunlara tutunuyoruz.Mutlu olucaz inşallah diyoruz ama bizde biliyoruz ki bu hayatta mutlu olmak yok!Hayat çok acımasız ve biz hep mutsuz.Hep keşkelerle dolu,çok pişmanlıklarla dolu hayat.Hergeçen gün dertler artıyor.Keşke büyümeseydim diyoruz,hep çocuk kalsaydık.Bu zamana kadar çoğu kez düştüm ama kalkmasınıda bildik.Her şey masum değil artık,masallardaki gibi de mutlu sonla bitmedi hiçbir zaman.
