i'm a Queen (Voltooid)

hoofdstuk 3

We zaten in de auto naar huis. Ik hoorde getoeter en een harde klap de auto rolde over het enigste dat ik me nog kan herinneren is glas, bloed en kim horen schreeuwen hou vol.

Peep... peep... peep...

Ik deed langzaam mijn ogen open en zag mijn moeder boven me hoofd hangen. "Owh Rosa mijn schatje haal de dokter" zei ze tegen iemand ik keek om me heen en zag wit overal ik lag in een bed en ik hoorde nog steeds in irritante piepje. Ik keek wie der binnenkwam en dat was de dokter. 

"Goedemorgen prinses hoe voelt u zich" Vroeg de dokter. "Het gaat wel. Waar ben ik? Wat is er gebeurd? Waar is Leon?" Vroeg ik. De dokter keek naar me moeder en me moeder pakte me hand. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ik bezorgd ik deed het bed omhoog zodat ik goed kon kijken wie in mijn kamer waren. Ik zag kim en Stephano elkaar omhelzen terwijl kim huilde. De dokter bleef stil.

 "Ik beveel je om te zeggen wat er is gebeurd" zei ik nu een beetje geïrriteerd. "U bent in het ziekenhuis u heeft een ongeluk gehad u lag een maand in coma" zei de dokter hij liet het even tot me door dringen.

"Uw heeft een miskraam gehad en Leon is tot onze spijt overleden gecondoleerd prinses" zei de dokter. Ik keek naar me buik en ik begon te huilen. Ik voel me leeg, verdoofd, geen besef van de tijd. Mijn kindje is weg mijn man is weg. Ik keek naar me ring ik kuste mijn ring en begon nog harder te huilen.  Na een uur waren mijn tranen op ik keek naar voren geen emotie meer voelend. 

"Misschien moeten we maar eventjes tv kijken" stelde mijn moeder me voor om me op te vrolijken ik keek haar zonder emotie aan. Ze deed de tv aan en zag het nieuws over het ongeluk ze zapte  verder maar op ieder kanaal ging het over mij en Leon.  Toen er een foto van onze trouwdag kwam begon ik weer te huilen en me moeder deed snel de tv uit. Op dat moment kwam de dokter binnen met tylor achter zich aan die ongemakkelijk bij de deur bleef staan. Ik voelde twee armen om me heen en keek wie het was. Het was kim ik knuffelde haar terug.

"Ik kan niet stoppen met huilen" zei ik nog harder huilend na de zin.
"Sssshh het komt goed, we gaan weg en we zien je morgen weer oke dan neem ik Finn en belle mee is dat goed?" Vroeg kim. 

Ik knikte me moeder gaf me nog een knuffel en ze liepen allemaal weg behalve tylor hij bleef nog even staan. Ik keek hem met betraande ogen aan en begon weer te huilen. Hij liep aarzelend naar me toe en gaf me een knuffel.

"Leon knuffelde me ook altijd zo" zei ik en stopte een beetje met huilen van het gevoel alsof hij dat is. "Ik wil naar huis" zei ik.

"Je bent ook thuis" zei hij.
"Nee terug naar Nederland naar austin naar het vervelende weer ik wil daar naar terug" zei ik en keek hem aan.
"Ik zal kijken of ik wat kan regelen" zei hij en hij liep weg. Nu zit ik hier dan helemaal alleen geen baby meer in me buik geen Leon meer naast me. Ik pakte me telefoon en stuurde kim een berichtje.

R: kan je morgen een kettingdraadje mee nemen en Leon's ring?

K: tuurlijk.

Ik drukte op mijn home button en zag een foto van mij en Leon. Er rolde weer een traan over mijn wang. Ik veranderde mijn achtergrond en keek weer voor me uit naar de mensen die op de gang aan het lopen waren. Zusters, dokters, bezoekers. Toen ik de deur open hoorde gaan keek ik wie het was. Het was de dokter met een bord met eten.

"Alstublieft prinses. Voelt u zich al wat beter?" Vroeg hij. "Noem me Rosa en wat een domme vraag-" zei ik en begon weer te huilen. 

"-ik kom er achter dat ik een maand in coma lag, me man is overleden en dat ik me kindje ben verloren als ik me kindje nog had had ik tenminste nog iets van hem maar nu heb ik niks meer alleen maar stomme foto's" zei ik en smeet mijn telefoon tegen de muur aan zodat hij brak. "Het spijt me van het vragen" zei de dokter hij pakte me telefoon legde hem weet naast me en liep weg. Ik keek naar het eten en haalde mijn neus vies op. Ik ging liggen en keek naar buiten. De zon die langzaam onder ging. De zusters die klaar waren met werk en vertrokken naar huis waarschijnlijk naar hun familie, de vogels die in hun warme nestje gingen slapen en zo viel ook ik langzaam in slaap eventjes Leon vergeten.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Wat vinden jullie hier van ik werd wel een beetje emotioneel van het schrijven. Ik zie jullie weer bij de volgende hoofdstuk lovies❤