To Live Again

Prologue

Hindi ko alam kung may malay ba ako; panaginip ba ito?

Masakit ang aking buong katawan; hindi ko yata kayang kumilos. Hindi ko alam kung ano nangyari; kung bakit ako nandito.

Nasaan ba ako?

Bumigay ako nang mahinang sigh. Ang sakit ng ulo ko, tang ina. May nararamdaman ako beneath my hands. Steering wheel? Nag-drive ba ako? Hindi ko binuksan ang aking mga mata. Masikip ang aking lungs, hindi madaling huminga ngayon. Marami akong naririnig. Ingay ng mga siren, mga taong sumisigaw ng random words and I don't really care kung ano ang mga iyon.

Ano nga ba nangyari?

Ni-recall ko ang mga pangyayari sa aking isip; pumunta kami ng boyfriend ko na si Jade sa isang party ng aming kaibigan. Masaya ang mga oras na 'yon. Uminom siya ng maraming alak at uminom ako ng ilang shots. Nung pauwi na sana kami ay sinabihan ko siya na ako na ang mag-dridrive dahil lasing na siya.

Hindi siya pumayag sa una pero ni force ko siya. In the end, sumang-ayon na siya. Kaya ako na ang nag-drive.
Habang nagdri-drive ako ay napansin ko na nakatulog na pala siya sa tabi ko. At? Ano nangyari pagkatapos? Wala na akong maalala.

Sa gusto kong malaman kung ano nangyari ay binuksan ko ang aking mga mata at minamasdan ko ang paligid nang nakita ko na puno ng dugo. Naririnig ko ang mga polisyang binubuksan ang pinto ng sasakyan. Huminga ako ng malalim.

Teka, saan si Jade? Teka. Kasama ko siya diba? Ibig sabihin...

Lumingon ako sa kanan at nakita ko ang precious boyfriend ko na duguan.
Hindi...

Nilapitan ko si Jade at nang makita ko nang lapitan ay hindi ko na makilala ang boyfriend ko. Puno ng dugo ang kanyang mukhang sirang-sira.

"Jade...?" Mahirap magsalita kapag hindi ka makahinga at mabigat ang lalamunan ko ng di ko ma explain.

"Jade? Jade?!" Paulit-ulit kong tawag ang kanyang pangalan, habang niyayakap ko siya, nangangarap akong sumagot siya sakin.

Pero wala.

Wala akong naririnig na sagot. Kundi ang naririnig ko lang ay ang mga sigaw ng mga polisya.

"Ma'am, halika ka na!" Sigaw ng isa habang ni-rereach niya ako. Pero hindi ko siya pinansin. Nakayakap lang ako ng mahigpit kay Jade, umiiyak. May naramdaman akong kamay sa likod ko. Nakapasok na talaga ang mga polisya. Hindi ko na alam kung ilang ayoko ang naisigaw ko sa kanila. Hinihila na ako ng mahigpit at wala na akong magawa. Hindi ko maintindihan kung ano ang nararamdaman ko; nahihilo, napapagod, wala na talaga.

Hindi ito panaginip. Isa itong masamang bangungot na gusto kong burahin sa buhay ko.

-----------

Gabi-gabi na lang bumabalik ang bangungot ng gabing iyon. Ang sakit maalala. Ang sakit-sakit. Kung sana hindi na lang ako ang nag-drive, buhay pa sana si Jade. Kasalanan ko 'tong lahat. Kung hindi ako naging careless, buhay pa sana si Jade. Bakit kailangan pa si Jade ang namatay?

Sana ako na lang.

Sana ako na lang ang duguan at siya ang okay.

Sana ako na lang ang nasiraan at siya ang okay.

Hindi siya dapat namatay.

Sana ako na lang ang namatay...

Nang napuno nang masamang bangungot ang aking isipan ay hinay-hinay kong kuha ang razor blade sa may nightstand ko at minamasdan ko ito habang naka higa ako sa kama ko.

...Namatay si Jade dahil sa akin...

Tumulo ang dugo galing sa aking kaliwang braso. Masakit dahil sa bago kong sugat. Pero okay lang. I deserved this naman eh.

I deserved to suffer. Kasi kasalanan ko ang lahat.

Tinitigan ko ang mga sugat na bago kong ginawa at ang dugo ay tumulo sa sahig habang ako ay nakahiga with my wounded arm hanging by the bedside. Wala akong ginawa para tigilan ang lumalabas na dugo. Pinatulo ko lang ito kahit marami pa ang mawawala sa akin o ikakamatay ko ito. Wala akong paki.

Hindi ko na namalayan na ako ay nakatulog na pala salamat sa hapdi ng aking braso.

Prologue End

---------------

Author's note: Hi again guys! Pasensya na talaga sa wrong grammar. Sinusulat ko to para ma familiarize at ma practice ang tagalog dahil hindi ito ang mother tongue ko.
Also, this story has been on my mind since a long time ago. I was typing this during my free time sa uni.

Thank you, google translator, my dear friend!

Anyways, hope the prologue was decent. Kek. Next chapter here we go!

-T