Abandoned|| Book 2 -Sequel to Orphan

Κεφάλαιο 19ο

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν όνειρο, μέχρι που γύρισα και την είδα ξαπλωμένη δίπλα μου. Ήταν τόσο ήρεμη. Το ένα από τα χέρια της ήταν γυρισμένο, οπότε είδα τι ζημιά είχε κάνει στον εαυτό της. Υπήρχε μια βαθιά, ίσια χαρακιά ακριβώς κατά μήκος του καρπού της και ήταν φρέσκια ακόμα. Ευχαριστώ τον θεό που η Jess την βρήκε πριν να είναι πολύ αργά...

Τύλιξα τα χέρια μου γύρο της και άφησα ένα μονοπάτι από υγρά φιλιά κατα μήκος του ώμου της μέχρι τον λαιμό της.

" Nathan..."

"Ναι..." της ψιθύρισα. "Είμαι ακριβώς εδώ..."

Μούγκρισε, όχι σε μένα, επειδή ήταν από τον ύπνο και μετά χαμογέλασε αφού γύρισε το σώμα της και με κοίταξε.

"Καλημέρα όμερφε!". Δεν της πείρε πολύ να ενώσει τα δάχτυλα της με τα μαλλιά μου και να συνεχίζει να παίζει για ώρα.

"Καλημέρα πριγκίπισσα!". Δεν μπορούσα να σβήσω το χαμόγελο από το πρόσωπο μου. Και μόνο που της είχα εδώ μαζί μου με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στην γη!

"Γιατί ψιθυρίζεις;; Είναι ακόμα περίεργη η φωνή σου;;"

"Δεν ξέρω θα δω...". Καθάρισαν τον λαιμό μου και έκανα μια προσπάθεια να μιλήσω κανονικά. "Σε ΑΓαπάΩ JenJEN!". Ένιωσα ένα τρομερά επίπονο κάψιμο στον λαιμό μου, αλλά δεν της το είπα.

"Αωω και εγώ σε αγαπάω Nathan! Νομίζω πως πρέπει να πιείς πολύ νερό σήμερα, και θα φροντίσω να σε πάω στον γιατρό το απόγευμα εντάξει;;"

"ΌχΙΙιιΙιιι γιαΤΡούΣ!" παραπονέθηκα.

"Γιατί;;" τον ρώτησα.

"Δεν μοΥ ΑΡΈΣΟΥΝ...". Έκανα λυπημένη φατσούλα και αυτή μου έδωσε ένα φιλί.

"Θα σε κάνουν καλύτερα μωρό μου. Επίσεις η φωνή σου είναι πολύτιμη για την καριέρα σου!"

"Θα πΑΩ μόνΟ αν γίνω ΧΕΙΡΏτερα.".

Ένευσε και άφησε ένα φιλί στην μύτη μου πριν σηκωθεί.

"Εσύ ξακίνα να ντύνεσαι όσο εγώ θα είμαι στο μπάνιο!" μου είπε και εγώ σηκώθηκα δευτερόλεπτα αργότερα σέρνοντας τον εαυτό μου μέχρι την ντουλάπα. Έβγαλα μια μωβ με γκρι μπλούζα και ένα ασορτί καπέλο με τα αρχικά NYC πάνω του. Έβγαλα επίσεις και μια τζιν βερμούδα, και μόλις είχα τελειώσει να ντύνομαι όταν η Jenny μπήκε στο δωμάτιο.

"Καθόλου τύχη γλυκιά μου;;". Φυσικά και την εμπιστευόμουν ότι δεν έκανε τίποτα με τον Skylar, αλλά ακόμα με ανησυχούσε το γεγονός ότι είχε καθυστέρηση! Εννοώ ότι είναι το κορίτσι μου, και για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσει όταν έχει διάθεση για αγκαλίτσες όταν είναι αδιάθετη. Επίσεις οι αλλαγές στην διάθεση της μπορούν να γίνουν πολύ αστείες! Θυμάμαι μια φορά που είχε μισή ώρα να φωνάζει και να διαμαρτύρεται για το σχήμα της μπανάνας και μετά πέντε λεπτά αργότερα με αγκάλιαζε και μου έλεγε πόσο με αγαπούσε! Το μόνο άσχημο σε αυτές τις μέρες ήταν να την βλέπω να πονάει!