Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 4

Ένας ενοχλητικός θόρυβος με ξύπνησε και στην αρχή νόμισα πως ήταν όνειρο αλλά όταν άνοιξα τα μάτια μου πετάχτηκα αμέσως απο το κρεβάτι. Ήξερα ότι ήταν ο συναγερμός για πυρκαγιά και επίσης θυμήθηκα πως ήμουν μόνη μου στο σπίτι.

Ανήσυχη, έτρεξα κάτω και μύριζε κάτι να καίγεται. Ήταν ο Άρης με μια πετσέτα και προσπαθούσε να σβήσει τον συναγερμό. Όταν με είδε μου έριξε ένα αθώο χαμόγελο και ρόλαρα τα μάτια μου. Έκλεισα τον συναγερμό και μετά πήγα στην κουζίνα. Η κουζίνα ήταν δίπλα απο το σαλόνι που βρισκόταν ο συναγερμός και τις περισσότερες φορές που μαγειρεύαμε και καιγόταν κάτι ο συναγερμός τεθόταν σε λειτουργία.

Το τι έθεσε σε λειτουργία τον συναγερμό ήταν ένα καμένο τοστ. Έκαψε το τοστ...

Γύρισα προς το μέρος του αφού βρισκόταν πίσω μου ρίχνοντας του ένα βλέμμα 'αλήθεια τώρα?' "Εντάξει δεν ξέρω να μαγειρεύω" είπε.

"Ένα τόστ? Δεν μπορείς να φτιάξεις ένα τοστ?" ήμουν στα όρια να αρχίσω να γελάω. "Μην τολμήσεις να γελάσεις" είπε δείχοντας με, με το δάχτυλο του και τότε άρχισα να γελώ δυνατά.

"Τώρα τι θα φάω" αναστέναξε περνώντας τα χέρια του απο τα μαλλιά του. Καθάρισα όλο το χάος που έκανε και άνοιξα το παράθυρο για να φύγει η μυρωδιά του καμένου. "Να φτιάξω λίγες τηγανίτες?" τον ρώτησα. "Ξέρεις?" ρώτησε έκπληκτος.

Πήρα τα υλικά και άρχισα να φτιάχνω την ζύμη. Ο Άρης απλά με κοίταζε. 

"Τραγούδα όσο τις φτιάχνεις" μου είπε και αρχίσαμε να τραγουδάμε μαζί ενώ έφτιαχνα τις τηγανίτες.

"Μου αρέσουν οι πιτζάμες σου" είπε ειρωνικά και η καρδιά μου σταμάτησε για μια στιγμή μόλις αντιλήφθηκα πως ακόμα φορούσα τις πιτζάμες μου με τον Μικι Μαους και το πιθανότερο είναι πως τα μαλλιά μου μοιάζουν με φωλιά των πουλιών.

"Πάω να αλλάξω" του είπα βάζοντας το κουτάλι που κρατούσα στον πάγκο και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. "Μια χαρά είναι μην ανησυχείς" με έπιασε απο το χέρι και ένιωσα να διαπερνά ρίγος όλο μου το κορμί.

"Δεν θα αργήσω. Απλά κοίτα τις τηγανίτες και γύρισε τις όταν είναι έτοιμες" του είπα αφήνοντας τον.

Έτρεξα στο δωμάτιο μου, φόρεσα ρούχα, χτένισα τα μαλλιά μου και πήγα πίσω στην κουζίνα.

"Έκαψα την τηγανίτα" μου είπε δείχνοντας μου την τηγανίτα που ήταν στο τραπέζι. Δεν θέλω καν να ρωτήσω πως βρέθηκε στο τραπέζι.