Bölüm 1

64 7 0
                                    

Ilk önce kendimimi tanitsam yoksa şu nefret ettiğim ölmek için yer aradağim hayatimimi? Bence kendimi tanitim çünki hayatim zaten çok anlaticam.
Benim adim Zeliha ve 17 yaşindayim 1.70 boylarinda kumral bi kizim hayatima geçersek kimsenin yaşamak istemiyeceği bi hayati yaşiyorum belki biktim bu hayati yaşamaktan ama denedim çok denedim ölmeyi defolup gitmeği bu hayattan ama olmuyinca olmuyo bazen.

Yaşadiğim hayattan niye nefret ediyoma gelirsek ben öz babami hiç görmedim annem bana hamileyken babamla arabayla şehir dişina tatile giderken trafik kazasi geçirmişiz benle annemi zor hayatta tutmuşlar babamiysa kurtaramamiş doktarlar ve babam ölmüş ondan bana kalan tek şey annemle olan evlilik fotoğrafi ger gece bakip bakip o fotoğrafa ağliyorum çünki hiç görmedim hiç tanimadim sorucaksin şimdi insan görmediği tanimadiği birini nasil özleyebilir bende bilmiyorum ama özlüyorum işte kokusunu çok merak ediyorum mesela yada hayatta olsaydi en çok neyi yapmayi severdi en önemliside beni severmiydi merak edermiydi beni gecenin bi yarisinda eve gelsem bana hesap sorarmiydi nerde kaldin bu saate kadar? diye yada dermiydi gel kizim bugün baba kiz günümüz olsun istanbulun gezmedik yerini birakmiyalim? Dermiydi acaba îşte ben her gece bu sorulari tekrar tekrar düşünüp o foroğra sarilip sesizce ama içimde kiyametler koparak ağliyorum.

Anneme gelirsek annem babam ölünce üvey babamla evlenmiş ve evlendikten 4-5 ay sonra kadar annemi hergün içip içip dövmeye başlamiş ve annem bu duruma sesini çikaramiş çünki eyer sesini çikartsa üvey annem kapi dişari edip kovucak bu durumdada annem hem çalişip hem bana bakmak zorunda kalacakti bu yükü kaldiramiyacağini düşünüp gördüğü şiddete va hakaretlere hiçbir zaman sesini çikaramiş.
Annem 3 yil önce kanserden öldü üvey babam yüzünden çünki annemin hasta olduğunu öğrendikten sonra doktorun annem için yazdiği hiçbir ilaci aldirmadi benim gizli gizli aldiklarim haricinde yurd dişinda annem için çok iyi bi doktor bulduk ama üvey babam o çok iyi olan doktorada annemi asla göndermedi çünki yillardir ondan bikmişti ve annemin ölmesi onun annemden kurtuluşu olmuş olurdu, ama ben hiçbir zaman üvey babamin ilk önce severek evlendiği bi kadina sonradan böyle büyük bi nefret duymasini anlamiyorum hiçbir zamanda bu îşi çözemedim yada evlenmeden öncedemi nefret ediyodu acaba annemden onuda bilmiorum.

Annem hayata tutunma sebebimdi benim, o beni üvey babamin beni dövmesinden hep korurdu öz babam öldüğü için ve üvey babamin bana o hiç göstermediği baba sevgisini hep annem bana göstermeye çalişti
Yani anlicağiniz Annemi ölümü beni yikti geçti her akşam annemin yastiğin alip kokusunu içime çeke çeke uyuyorum eyer annemin kokusunu hergece başimi yastiğa koyduğum zaman içime çekmezsem kokusunu unutcağimi düşünüp bundan korkuyorum.

Annen öldükten sonra üvey baban seni halen dövüyomu diiceksiniz evet halen her akşam îçip içip beni dövüyo okuluma bile evden gizli gizli kaçip gidiyorum şuan lise üçteyim üvey babam benim okula gitmemi istemiyo bende bu yüzden gizli gizli gitmek zorundayim ama sinavlarimda başariliyim çünki benim büyük bir hayalim var Avukat olmak istiyorum okula çoğu zaman gidemediyim için odamin kapisini kitleyip saatleece çalîşiyorum çalişmak zorundayim bu adamdan kurtulmak bu evden kurtulmak için…

ŞIMDILIK BU KADAR ARKADAŞLAR DESTEĞINIZI BEKLIYORUM BU ILK VE YENI KITABIM IÇIN

Benim Nefesim SensinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin