philophobia ✧ taeyong

08

Chapter eight
Autumn

Pinapasok na kaming lahat sa loob and Taeyong is nowhere to be found. Tsk. Ano nanaman kayang problema nun? He's so mysterious na hindi mo talaga malalaman kung anong problema hangga't hindi niya sinasabi mismo sayo.

"Everyone, please have a seat." Agad naman kaming umupo sa respected seats namin which means katabi ko ay yung mga staffs while magkakasama ang mga idols.

"Are you ready for the next game?" Tanong nung emcee. 'Di ba uso pahinga? Nagsisagutan naman lahat ng oo. Sabi ko nga hindi talaga uso ang pahinga sa kanila.

"Our next game is find the idol. As you can see, some idols are missing such as EXO's Kai and D.O, Bangtan's Jungkook, NCT U's Taeyong, Red Velvet's Seulgi and Irene, Girls Generation's Seohyun, Shinee's Onew, blablabla.." Tinamad na akong pakinggan kasi ang dami talagang nawawalang idols. Kaya pala biglang nagwalk out si Taeyong kanina. Akala ko pa naman kasi ano..wala wala.

"All the staffs and the remaining idols must find as many idols as they can and bring them here in front. The people who won't find atleast one idol will have a corresponding punishment." Jusko naman ano ba 'tong bday party ni Chen? Bat ganito mga laro?

"You may start finding idols..." Tumayo na ako sa upuan ko. Ayoko nga ma-punish sa harap ng maraming tao. Hahanapin ko nalang si Skie. Wala lang, trip ko lang. "Now!"

Pumunta kaagad ako sa may patio sa labas. Actually, pagkawalk out ni Taeyong nakita ko rin naman siya agad na kinakausap ng emcee tapos pagkausap nila binulungan niya ako na ako lang daw dapat ang makakuha sa kanya.

Papalag pa sana ako kaya lang sabi niya kapag hindi ko daw siya kinuha ipapahiya niya daw ako sa lahat ng tao dito, edi ayun walang palag si gurl.

Pagkapunta ko sa patio ay may isang babaeng staff ang papalapit na sa kanya pero nung nakita niya ko agad siyang tumakbo at niyakap ako mula sa likod.

Asydjshdrhskdajajshrjwd!!! Homaygad.

"Manager got me already. Go find another idol." Sabi ni Taeyong with a nakakalokong smile. Nakikita ko kasi siya mula sa peripheral vision ko.

"Ay ganon ba? S-sige. Hanap nalang ako ng iba." Sabi nung babaeng staff at nagmamadaling tumakbo palayo. Problema nun?

Yakap pa rin ako ni Taeyong mula sa likod at kakalas na sana ako nang ipatong niya ang ulo niya sa balikat ko. "Let's stay like this for a couple of minutes. I really missed you."

Tumahimik nalang ako at hinayaan siyang yakapin ako. I don't get him. Bakit ganito siya sa akin ngayon? Anong nakain nito at ganito ang turing niya sa akin ngayon?

"Ayun naman pala!"

"Muling ibalik~~~~"

"Gandang scenario!"

Nagulat nalang ako nang makita ang napakaraming idols at staff na nakapalibot sa amin ngayon. "I told you, ipapahiya kita kapag hindi mo ko nahanap."

Wtf? So he's doing this para ipahiya ako?

"Nahanap naman kita ah!" Napalakas ata ang sabi ko kaya mas marami na ngayon ang nakapalibot sa aming dalawa. Kumalas na ako sa yakap niya at hinarap siya. "Gusto mo ba talaga akong pahiyain o gusto mo na kong mawala sa buhay mo?"

"Both." Napanganga nalang ako sa sagot niya. He keeps on hurting me so much. Hindi na siya yung Skie na nakilala ko noon.

But it's fine. Atleast I won't think that we would get back together. Wala na akong ikakatakot. I won't fear falling in love with him again. Now I know I shouldn't be a coward and face reality. The reality that ruined my existence. Okay, I admit, natatakot pa rin akong mahulog sa kanya ulit. How do I get this fear off of me? It sucks.

No matter how hard I try, I'm still scared to get attached again. Even if he acts this way.

Sa sobrang lalim ng iniisip ko ay hindi ko namalayang wala na ako sa harap ni Skie at sa harap ng maraming tao. Tumakbo ako at dito ako dinala ng mga paa ko.

Stars. Grass. Silence. Three words that would describe the place I'm in.

Humiga ako sa mga damo at nag-star gazing. Sana walang kumuha ng picture namin kanina. Kung meron man, sana wag niya 'tong ipagkalat. Malalagot si Skie. Malalagot ang NCT U. Malalagot ang SMEnt. Malalagot..ako.

Manager-nim told me na bawal ang attachments. Kung may picture man kami habang magkayakap ay mahirap paniwalaan na magkaibigan lang kami. Lalo na't nakasandal pa siya sa balikat ko kanina.

Yung mga tao kanina..hindi kaya magsumbong sila? Hindi kaya kasabwat ni Skie yung mga 'yun? Baka pinlano na nila lahat ng 'to para mapatalsik ako sa trabaho.

"I know what you're thinking." Napaupo ako nang may nakita akong naglalakad palapit sa akin. Umupo siya sa tapat ko at inabutan ako ng C2.

"I'm sorry." Bakit siya nagsosorry? Naguiguilty ba siya? Hindi naman siguro talaga siya masamang tao diba?

"I'm sorry for acting this way." My eyes met his. Puno ito ng lungkot. "This is the only way, Autumn. I'm really sorry."

Naguguluhan ako sa kanya. Bakit? Anong only way? Nakakafrustrate ha.

"In order to stop the past from happening again, you need to pretend that you were never affected." He smiled at me. A sad one. "And that's what I'm doing Autumn. Will you do the same too? Pretend like we just met. Pretend like we've never had feelings for each other."

"I'm scared, Skie." Sabi ko sa kanya habang nakayuko. "I'm scared that I might not be able to do as you say."

"I'm scared, too. That's why I'm trying my best to prevent the past from happening again."

"S-sige. I'll do my best, too. Act like we just met? Sure." But I hope you know that the more you stop what you're feeling inside, the more you want to let out that feeling.

Prevention isn't cure in love, Skie. Prevention leads to more attachment, more longing, and also more suffering. I hope you know that.

-
A/N:
  Hiiiii!!! Namiss ko mag-update nito huhu. Sorry sorry sorry sorry kung ngayon nalang ulit ako nakapag-update. Anyways, advanced happy valentines day to everyone! All the love.

--aestheticadmirer