"Arkanı dön" dedi usulca. Dediğini yaptım. Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. Nefesini boynumda hissediyordum. Büyük ihtimalle o da benim kalp atışlarımı duyuyordu. Vücudumdaki bütün kan yanaklarıma hücum ederken onu düşünüyordum. Bu kadar yakınımda olmasına rağmen bir o kadar da uzak olmasını...
"Bunu çıkartma." dedi. O sırada boynumda zincirin soğukluğunu hissettim. Başımı salladım.
"Bana söz ver." dedi. Sesimin titrememesini sağlamaya çalışarak "Söz." diyebildim sadece.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Varlığım
Teen FictionYalnızlık iki şekilde anlaşılır. İlki, bir çok kişinin sevgi gösterisi karşısında yalnız olmak. Bir diğeri de gerçekten yalnız kaldığında yalnız olmak. En acı vereni de budur zaten.
