Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 6

Όταν τελείωσαν τα μαθήματα πήγα μόνη μου σπίτι αφού ο Άρης είχε προπόνηση και με την Μαρία τσακωθήκαμε.

Η μαμά μου και η μαμά του Άρη ήταν σπίτι και συζητούσαν στο σαλόνι. Η μαμά του Άρη με ρώτησε αν ο Άρης ήταν στην προπόνηση και της απάντησα θετικά. Έφαγα μαζί τους και μετά πήγα στο δωμάτιο μου.

Κρατούσα το τηλέφωνο μου και σκεφτόμουν κατά πόσο να πάρω την Μαρία ή να μην αναφέρω καν αν κατάλαβες πως είχε άδικο. Τότε κάποιος χτύπησε το κουδούνι και υπέθεσα πως θα ήταν ο Άρης.

Τελικά αποφάσισα να της τηλεφωνήσω "Γεια. Τελικά θα συναντήσεις εκείνο τον τύπο?" την ρώτησα ήρεμα.

"Ναι. Θα πάω τώρα να τον συναντήσω. Το κατάλαβες τελικά πως έχω δίκαιο?" είπε και έστω και αν δεν με έβλεπε έμεινα με ορθάνοιχτο στόμα.

"Εγώ? Ξέρεις τι. Αν τον συναντήσεις ξέχνα εμένα και την φιλία μας." της είπα ενώ η φωνή μου πλέον δεν ήταν τόσο ήρεμη.

"Όπως θες. Εντάξει." μου έκλεισε το τηλέφωνο και άρχισα να εκνευρίζομαι πολύ. Έριξα το τηλέφωνο στο κρεβάτι και κάθισα στο πάτωμα.

Ο Άρης κτύπησε την πόρτα μου ρωτώντας αν μπορεί να περάσει "Όχι, άφησε με μόνη μου" του φώναξα ενώ έκλαιγα. Με αγνόησε και μπήκε στο δωμάτιο μου.

"Φύγε" του είπα χωρίς να τον κοιτάζω. Ήξερε τι είχα.

"Χριστίνα! Κοίταξε με! Θα καταλάβει τι έκανε όταν ο τύπος την κοροϊδέψει και θα έρθει να σου ζητήσει συγνώμη. Είναι έξυπνη κοπέλα, μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της και θα το αντιληφθεί αν προσπαθήσει να της κάνει κάτι. Για αυτό σε παρακαλώ σταμάτα να αγχώνεσαι. Θα έχεις την κολλητή σου πίσω, θα δεις" μου είπε ο Άρης αναγκάζοντας με να τον κοιτάξω στα μάτια. Έγνεψα.

"Τώρα θα πάω να ψήσω μια πίτσα και μετά θα σε κάνουμε να νιώσεις καλύτερα" φώναξε προσποιούμενος ότι ήταν έξαλλος. Γέλασα ενώ εβγαινε απο το δωμάτιο μου πηγαίνοντας να βάλει στον φούρνο μια κατευψυγμένη πίτσα.

Σε λιγότερο απο 15 λεπτά ο Άρης επέστρεψε κρατώντας μια πίτσα και μια κοκα κόλα. Καθίσαμε στο κρεβάτι και αρχίσαμε να τρώμε αφού πρώτα βάλαμε να δούμε μια κωμωδία.

Σε μια στιγμή άρχισα να κλαίω "Γιατί κλαις?" με ρώτησε ο Άρη συγχισμένος. "Γιατί η γριούλα στην ταινία μου θυμίζει την γιαγιά μου και μου λείπει πάρα πολύ." είπα έχωντας στο χέρι μου ένα χαρτομάντηλο.