Future | Part 3 | Dutch

S E V E N

Kaylee Tomlinson

Afgelopen maand voel ik me vreselijk. Ik heb Luke niet meer gezien. Als hij de kinderen kwam ophalen was ik er niet. Ik heb de afgelopen tijd mezelf schuil gehouden voor media die natuurlijk allemaal al door hebben wat er aan de gang is. Ik hou mezelf sterk voor de kinderen. Vooral nu er een baby op komst is. Juist... Hoe ga ik in hemelsnaam aan Luke vertellen dat ik in verwachting ben. Zelfs Louis weet het nog niet. Louis zet twee koppen thee op de tafel and ploft naast me op de bank. "Alles oké?" Vraagt Louis met bezorgde ogen en hij draait meer naar mijn kant en ik krop mezelf meer op in het dekentje. Langzaam schud ik mijn hoofd. "Ik mis de kinderen. Ik mis Luke..." Mompel ik en tranen vullen mijn ogen en ik bijt mijn lip terwijl ik mijn ogen neersla. "Schat hij doet je pijn... De kinderen komen morgen weer..." Fluistert Louis die met mijn haar speelt. "Je snapt het niet... Lou, ik ben zwanger." Gooi ik er uit en ik begin zachtjes te huilen terwijl Louis me verbaasd aan staart. "Wat?" Vraagt Louis verbaasd die me in zijn armen trekt. Hij fluistert zacht en streelt mijn haar. "Ik ben zwanger. Vorige week heb ik maar liefst 3 tests gedaan." Ik begin zacht te snikken. "Godverdomme." Vloekt Louis zacht. "Je moet het hem vertellen lieverd..." Zegt Louis die me nu aankijkt en ik schud mijn hoofd. "Nee." Fluister ik zacht. "Keet, je kan het niet verborgen houden..." Zegt Louis met een zucht. "Wel." Zeg ik zacht. "Niet, dat kan je niet..." Zegt Louis en ik zucht.

Ik weet niet wat die gozer denkt, maar waarom staat hij in mijn huis? En waarom ben ik tegen hem in gegaan en hebben we alweer ruzie. Kan het ook nooit normaal. "Ik hou godverdomme met heel mijn hart van jou! En het enige wat jij doet is janken omdat ik mijn rust pak." Schreeuwt Luke.

En dat is precies waar hij net even een heel klein beetje maar voor mijn doen heel veel te ver over de lijn ging. Dit deed de emmer doen overlopen.

Dus besluit ik Luke Hemmings aan te pakken op de Luke Hemmings manier.

Er volop tegen aan schreeuwen als een klein KUT kind.

Alle woede die ik heb opgehoopt afgelopen periode laat ik los. Tegen Luke. Schreeuwend en gillend. "Wat zei je daar? Wat zei je daar, Hemmings? Ik jank alleen maar? Ik jank omdat jij geen ene fuck doet! Ik doe de kinderen, ik werk, ik doe het huishouden, ik doe de boodschappen en boven alles moet ik ook nog voor jou zorgen! Het enige wat ik godverdomme van je vraag is om te helpen met het verzorgen van je bloedeigen kinderen! Maar daar ben je al te lui voor! Hoe moet dat dan als we er nog een krijgen? Hoe moet dat dan hé? Jij bent hier degene die geen ene fuck doet. De hele dag gamen en niet eens je kinderen verschonen of kleding aan doen! Het enige wat jij doet is gamen, schreeuwen naar mij en slaan!" Schreeuw ik en plotseling bedenk ik me dat ook ik zojuist net een stapje te ver ging. "Nou dat komt dan even mooi uit! We krijgen toch niet meer kinderen. Want jij kan het toch allemaal niet aan!" Schreeuwt Luke. "Luke he snapt het niet! We krijgen er wel meer! Domme sukkel!" Roep ik uit. Domme sukkel. Hoe kom je er op? "Wat?" Vraagt Luke verbaasd en plotseling op een totaal andere toon dan dat hij net aan het schreeuwen was. "Ja, inderdaad ja. We krijgen er nog een. Ik hoop dat jij er gelukkig mee bent, want ik in ieder geval niet!" Roep ik ook zonder dat ik het door heb op een ongelofelijk zwakke manier. Tranen vormen in mijn ogen en ik stap op de grond met een voet als een of andere domme actie. Ik leg een hand over mijn gezicht heen als poging om de tranen voor Luke te verbergen, maar hoe lang kennen wij elkaar al? Hij kent mij van top tot teen en weet heus wel dat ik nu ontzettend hard ga lopen staan janken. "Fuck... Ik... Jezus... Niet huilen..." Luke is helemaal van zijn stuk af en loopt op mij af. Naja... Hij deed een poging tot... Ik zet bij iedere stap die hij naar voren zet zet ik er een naar achter. "Kaylee ik ga niet slaan ik zweer het je. Kom hier." Luke hour zijn armen wijd open en een kleine twijveling bespeelt me. En toch, ik, de domme sukkel die ik ben, loopt recht in zijn armen en barst in huilen uit tegen zijn borst.