undercover 24/7

1: de begrafenis

Vandaag was het zover, de begrafenis van papa. Ik had me voorgenomen om niet te huilen, ik wil me sterk houden voor mijn familieleden. Anders gaan ze weer beginnen van: "papa zal altijd naar jou kijken vanuit de hemel, hij blijft voor eeuwig in jou hart".

Maar papa is dood, hij is er niet meer! Hij zal niet naar mij kijken vanuit de hemel en hij zit ook niet in mijn hart maar hij zit diep onder de grond. That's it.
Ook mama probeert zich sterk te houden maar ze heeft te veel verdriet. Elke avond zit ze te wenen op de slaapkamer.... alleen zonder papa. Iedereen mist hem zelfs mijn tante, die papa niet kon uitstaan. Papa had een vrouw ,een zoon (ik), een goede job...
Maar tante Saar heeft geen man, geen zoon, geen goede job , ze is kassierster in de Colruyt. En volgens haar stond mijn vader altijd een blaadje voor bij mijn grootmoeder. Zij was natuurlijk in alle staten toen ze het nieuws hoorde van papa, iedereen gaat hem missen.

Nog 2 uur en we moeten naar de kerk daarna gaan ze hem begraven en dan de koffietafel nog. Het wordt dus absoluut een drukke dag... Had Papa dit maar kunnen zien, hoe iedereen zijn beste pak aan deed en zoveel moeite steekt in de begrafenis. Hij zou dat zeker mooi gevonden hebben.

Nu zit ik al zolang aan hem te denken de tijd vliegt opeens. Ik kijk nog eens op mijn gsm en ik zie dat ik een explosie van berichten heb gekregen. Een bericht van Sander, Lucas, Marie en ook van Thomas en Sara: mijn beste vriend en zijn lief. Thomas steunt mij altijd wanneer ik het moeilijk heb: net zoals die ene keer op scoutskamp toen ik gevallen was, of toen mijn ouders ruzie hadden. Hij is er altijd voor mij en sinds kort heeft hij ook een lief: sara. Thomas was al lang verliefd op Sara, maar wist niet hoe hij het moest zeggen tegen haar. Uiteindelijk is ze er zelf achter gekomen, en heeft zij het aangevraagd met hem.

Oma is net aangekomen, we gaan samen naar de kerk. Ze is al sinds dat ze binnen is aan het wenen, en heeft al een heel pakje zakdoeken opgebruikt. Van mij mag deze dag snel voorbij zijn, het afscheid is moeilijk en juist daarom wil ik er zo snel mogelijk vanaf zijn.

We zijn te voet vertrokken van ons huis, we zwijgen en wandelen. We zeggen geen enkel woord, hoogstens een hoest.

We komen aan bij het plein en zien de begrafenis wagen aankomen, daar ligt Papa...