BOŞLUK

umutsuzluğun başlangıcı

Eve gitmeden  sahile doğru gittim ve biryere oturdum düşünmek için. Bana ne oluyordu? Neden herşey yolunda  gitmiyordu? Akşama kadar burda oturmayı planlıyordum fakat üşüyordum  üstümde ince elbiseye benzer bisi vardı ben bunu nasıl giyindim diye kendi kendime sormaya başlarken telefonum sürekli çalıyordu  amacim dikkat çekmek degildi daha çok dikkatleri üzerimden çekmekti   şarkıyı açtım ve oturup dinlemeye başladım.
Sonrasında ise kendimi ağlarken buldum seviyordum  ama yaptığı beni
mahfetmisti  şimdi ne olacaktı  peki ? hayatımı nasıl düzene sokacaktım? Herkesten nefret ediyordum sürekli beni bu hale getirdikleri  için farkında yada farkında olmadan kırdıkları  için    canımı yakmak onlar için çok basitti  acınası haldeydim resmen. Düşüncelerim ile savaşmak  zorundaydım. Okula gitmeyecektim  bile  annemin  sürekli aşamalarından dolayı  açmıştım sonunda
"- efendim anne "
"- Kızım kalpten mi götüreceksin beni neden açmıyorsun telefonunu?  Neden cevap vermiyorsun bana ? Hastaneden neden gittin baran seni aramaya çıktı ve kendisini suçladı  sürekli "
"- suçlasın, herkes suçlu anne sende dahilsin buna  sürekli yaptığınız hareketler, hakaretleriniz, davranışlarım yüzünden beni sürekli hor görmeniz,baran beni umursamıyor bile başka birini seviyor ve ben buna dayanamıyorum o kızı öptü anne gözümün önündeydi ler onun suratıni bile  görmek istemiyorum aslında kırgınım anne bıktım  tek derdim sevilmekti  insanların bana nefret besleyip canımı yakması değildi olayım ya siz naptınız  benim için anne sürekli hakaret , sürekli işkence, sürekli baskı yoruldum anne ben sizin bu davranışlarınız yüzünden psikolojim bozuldu anne psikolog ne fayda edicek siz başardıktan sonra  bunu hiç mi acımanız yok  anne sizin ? " nefes nefese kalmıştım sinirden ağzıma geleni söylemiştim sonrasında "-üzgünüm " dedim sadece
"- hayır kızım ben üzgünüm sadece senin için korkuyoruz derslerine çalışmıyorsun  ve baban  sürekli baskı yapıyor sana evet ama sırf sonun kötü olmasın diye iyiliğin için çabalıyoruz kızım. Baranı unut artık biliyorsun başkasını seviyor demek ki anladın bunu üstüne gitme umursama onu hayatın daha da zorlaşacak olsa bile denemekten zarar gelmez kendine zarar vermekten vazgeç artık ve eve gel artık kızım çok korktum birşey oldu sandım sana bana bunu yapma bir daha lütfen " düşünmek için zamana ihtiyacım vardı fakat annem zorlastiriyordu  aslında yarn okula gitmek istemiyordum bu haldeyken
"- Pekala anne dediğin gibi olsun deneyecegim " dedikten sonra eve doğru gittim ve kapıyı çaldım  annem birden tokatı geçirmişti bana ardından sarıldı bana
"- Ç-çok üzgünüm sadece korktum ve  sinirlendim kızım git ve uyu artık gece oldu "  acımıştı ve bilerek yaptığını düşünüyordum annemden beklenecek tek harekette buydu zaten
Yukarı çıkıp  telefonu şarja taktım  yatağa yattım ve tüm gün olanları düşündüm. Hayat bana  ne sunmuştu alsında  acıyı yaşamayı mı?  Yoksa mutluluğu mu ?