Sevilmeyi bekleme, sen sevmeye adımla...

Zor Ve Acı

Unut, sev, hayır... Söylenmesi kolay ama icraata geçirmek oldukça zordur.

Sevmeye ömrünü aradığın, peşine adımlarını bağlandığın, o manzaraya bakmaya doğmadığın, kokusuna ve sesine aç olduğun kişiyi unutmak nerdeyse imkansızdır.

Hiç aklına gelmeyecek kişilerden, kardeşim diyerek hitap ettiğin kişilerden, kalbinin rehberine "Reis" olarak kaydettiğim kişilerden "Beni sevmeyi dener misin?" lafını işitmek ya da okumak berbat bir duygudur ve buna 'hayır' karşılığını verme mecburiyetinde kalmak...

Bu bir yana, düşünmeden umutsuzca sevdiğin güzel, karanlık ve sisli gecelerde nefes nefes içime çektiğin güzel sana 'hayır' derse,
Sahra Çölü'nde bir gül olsa,
Onu kurutma mak için gözyaşlarınla sulayacağın müessir güzel sana hayır derse...

Bunun sonunda,
Ya zulmet yalnızlık koridorundan seslenirsin ama duyduğun tek şey kendi aksisedan olur.
Ya onun kalbine sahip olmak için ortaya koyduğun nazmetliğini devam ettirirsin.
En kötü de "mukadderat" der ve müphem bir duyguyla yaşamına devam edersin.

Ben şimdiye kadar o koridordan sadece kendi aksisedalarımı duydum. Her sevdiğimde o koridordan ayrılır, adeta lebideryada, topyekûn olan yere  Aşkistan'a giderim. Ama o güzel ve müessir yerde bir şey eksiktir, sadece bir şey. "Kollarının arasında olmasını istediğin, müptela olduğun, afsunlu güzellik."

Müessir:Etkili
Topyekûn: Eksiksiz
Aksiseda: Yankı
Afsun: Büyü
Lebiderya: Deniz Kenarı
Müptela: Düşkünlük
Zulmet: Karanlık
Müphem: Belirsiz
Mukadderat: Alın Yazısı