Het Huis Anubis - de vloek van anchesenamon

Hoofdstuk 4.

"D-dit is.. niet wat het lijkt." Zegt Jeroen en gaat zitten. Natuurlijk weet Jeroen dat Noa het door heeft. "Niet? Dus jullie zijn NIET aan het bespreken hoe je de traan van Isis moet vinden?" Infomeert Noa en loopt de kamer in van Amber. Appie schudt hevig zijn hoofd. "Nee." Zegt Amber en schud haar hoofd. Even is het stil. "Geschiedenis project zeker?" Vraagt Noa. "Ja!" Zegt Amber snel. "Gaat het goed?" Vraagt Noa. "Ja heel goed, toch ap?" Zegt Amber overdreven en kijkt naar Appie. "Ja perfect!" Zegt Appie enthousiast. "Over welk jaar gaat het?" Vraagt Noa. "2006" "1864" zeggen Appie en Amber te gelijk. "Noa, ik.." Zegt Jeroen. "Jij hebt tegen me gelogen." Onderbreekt Noa hem. "Ik had geen keus." Zegt Jeroen snel. "Je hebt altijd een keus, je hebt er gewoon voor gekozen om te liegen." Zegt Noa boos. Jeroen zucht en kijkt weg. "Ik wil meedoen." Zegt Noa vastbesloten. "Waarom kan ze eigenlijk niet mee doen?" Vraagt Patricia. "Bemoei je er niet." Snauwt Jeroen haar af. "Het is te gevaarlijk." Zegt Jeroen. "Wat een onzin! Jeroen, wat denk je wat ik ben? een of ander zwakkeling? Als er iemand is die de traan moet vinden dan ben ik het wel, het fisioen ging over MIJ." "Noa heeft wel een beetje gelijk." Zegt Amber. "Nee." Zegt Jeroen snel en schud zijn hoofd. Even is het stil. "Je blijft er buiten, of ik stop er mee." Zegt Jeroen en kijkt haar strak aan. Noa voelt zich kwaad worden en verlaat de kamer.

Nienke pakt de foto op van haar en Fabian en neemt 'm mee naar de keuken. Ze pakt een theedoek en probeert de zwarte vlek er van af te boenen. Even later komt oom Ibrahim binnen. Oom Ibrahim begroet haar. "Hallo." Antwoord ze vriendelijk terug. "Mooie foto!" Zegt oom Ibrahim en wijst naar de foto in haar handen. "Ja." Zegt ze en glimlacht. "Is dat Fabian?" Nienke knikt. "Leuke jongen." Zegt oom Ibrahim. Nienke knikt instemmend mee. "Mooie snor." Zegt oom Ibrahim en knikt naar de zwarte vlek op de foto. "Snor?" Grinnekt Nienke. "Ja soort van." "Nou dat is een vlek die ik er probeer af te halen. Dat is geen snor." Lacht Nienke en wrijft met de theedoek over de foto. "Zo zie je maar weer, niets is wat het lijkt, onthou dat maar." Zegt hij en legt zijn hand op haar schouder. Nienke knikt.

"Ik heb Rufus gezegt dat ik hem nooit meer wil zien, dan gelooft hij toch nooit dat ik hem wil helpen?" Maakt Patricia Amber en Appie duidelijk. Amber kijkt haar arrogant aan. "Dat is jou probleem." Snauwt Amber. "Wat zijn we weer lekker hartelijk vandaag zeg!" Zegt Patricia en staat op. "Sorry, dat was niet zo aardig, wil je wat geld?" Patricia kijkt haar vragend aan. "Geld?" "Oh nee! Natuurlijk niet, je hebt liever domino stenen hè? Dom van me!" Zegt Amber sarcastisch. Patricia kijkt haar gekwetst aan. "Ik kan beter gaan." Zegt Patricia en loopt naar het raam toe. "Ja doei! En wees maar blij dat ik niet tegen Joyce heb gezegt dat je gewoon hier bent, dat zou ze niet zo leuk vinden. LEUGENAAR!" Schreeuwt Amber haar na als Patricia uit het raam klimt.

Hysterisch van woede begint Amber te trappelen. "Ap, ik wil heel graag boos tegen deze prullenbak aanschoppen maar als ik dat doe dan krijg ik vieze voeten en schoenen en.. kun jij het even voor me doen?" Amber hapt naar adem en wijst naar de prullenbak naast haar. Appie geeft een harde schop tegen de prullenbak. De prullenbak valt om en papiertjes spreiden zich over de grond.

Even later raapt Amber de propjes papier bij elkaar en doet het terug in haar roze prullenbak. Haar oog valt op een klein rood papiertje. Ze gaat op bed zitten en bekijk het papiertje. Het is het donor codicil van Fabian. Ze denkt terug aan het telefoongesprek.

"Ik ben het, Fa-"

Amber schudt snel haar hoofd. Niet aan denken. Het kan Fabian niet zijn! Ze gooit de donor codicil weg wat op haar bed terecht komt. Ze houd haar handen op haar hoofd en haalt diep adem. Het kan Fabian niet zijn, denkt ze. Maar toch vertrouwd ze het niet..

Met de prullenbak in haar handen loopt ze de trap af. Als ze langs het kantoor van Victor loopt gaat de telefoon. Haar hart stopt even en ze laat de prullenbak vallen. Ze twijfelt geen moment en stormt op de telefoon af. "Hallo? Fabian ben jij het? Hoor je me? Ik ben het." Zegt ze snel. Plotseling hoort ze iemand achter haar. Ze draait zich snel om en ziet Victor staan. Ze doet net of ze hem niet ziet en gaat verder waarmee ze bezig was. "Hallo?" Vraagt ze nog snel voordat de telefoon uit haar handen word getrokken. "Rodemaar." Zegt Victor. "Of u stoort, dat ligt eraan waarvoor u belt?" Vraagt Victor. Amber wacht af. Paniek schiet door haar heen. Fabian is het enigste waar ze aan kan denken. Ze moet Fabian weer spreken, het moet! "Verzekeringen, ja ik snap het, in dat geval, ja u stoort!" Zegt Victor en hangt op. Amber kijkt teleurgesteld weg. Het is niet Fabian.. "En wat moet jij hier?" Zijn kille stem haalt haar uit haar gedachte. "I-ik dacht.." stottert Amber. "Ja ga eerst maar die rotzooi opruimen." Beveelt hij en knikt naar de gevallen prullenbak voor het kantoor. Snel raapt ze alles bij elkaar en rent, met de prullenbak in haar handen, naar boven toe.

"Niets is wat het lijkt" Het woord spookt door Nienkes gedachte heen. Ze staart naar de foto van haar en Fabian. Die ze een plekje heeft gegeven op haar nachtkastje. Ze schrikt op als Amber haar kamer komt binnenstormen. "Waarom heb je een prullenbak bij je?" Grinnekt Nienke. "Uhm, ja die wou ik gaan legen maar dat doe ik straks wel, maar ik moet even met je praten." Zeg Amber snel. Verbaast kijkt Nienke haar aan. "Over Fabian." Zegt Amber. Nienke kijkt weg. "Ja ik weet dat je het niet wilt horen, maar ik moet dit kwijt en jij bent mijn allerbeste vriendin." Zegt Amber en kijkt haar smekend aan. "Ik wil best over Fabian praten." Zegt Nienke. Opgelucht haalt Amber adem en komt naast Nienke op haar bed zitten. "Maar niks over rare telefoongesprekken." Waarschuwt Nienke haar. "Ja maar, ik ben toch niet gek!" Nienke staat op. "Ik heb het gehoord!" Gaat Amber verder. "Nien, het kan toch nog zijn dat Fabian leeft.. I-ik bedoel, zijn lichaam.. we hebben hem niet eens meer mogen zien... misschien.. heeft het ziekenhuis een hele grote fout gemaakt.. en is ie van kamer verwisseld.. of.. of.. is ie wakker geworden en is hij gewoon weggegaan." Zegt Amber voorzichtig. Nienke draait zich om. "Ik weet dat het moeilijk voor je is.." "Maar het kan toch.." "Nee! Het kan niet! Een ziekenhuis maakt niet zulke fouten." Zegt Nienke. Amber zucht. Plotseling schiet haar iets te binnen en staat op. "Misschien is dit wel de eerste keer!" Zegt Amber en stormt de kamer uit. "Wat ga je nou doen?" Roept Nienke haar nog na. "Naar het ziekenhuis!" Roept Amber terug.

Als Amber eenmaal is aangekomen in het ziekenhuis kijkt ze om zich heen. Waar moet ze heen? Plotseling staart een dokter haar aan en komt op haar aflopen. Haar hart begint sneller te kloppen. Ze krijgt rillingen van die man. Ze kent hem ergens van..

[A/n] Wie vinden jullie het leukste uit Anubis? :) Ik vind denk ik Jeroen (sven de wijn) de leukste, maar ik vind ze allemaal wel super leuk! :)