Sonsuz mutluluk kavramını elimle kavramış, sonsuz mutsuzluğa inat olsun diye en derine gömmüştüm.
Açılmış yaralarımı toprak misali umutlar ekip filiz açmasını beklemiştim.
Yeniden ayağa kalkmanın mümkün olduğunu ise tam olarak ondan öğrenmiştim.
Tek bakışıyla beni yerle bir eden, tek sözüyle beni yerin dibine gömen o kişiden.
Bu yaşıma, mutsuzluğu sığdırmıştım değil mi?
Bu yaşımdan sonra da mutluluğu pekâlâ sığdırabilirdim.
Çünkü ben; yenilmez, yıkılmaz, sarsılmaz olan: ELFİDA'ydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELFİDA
Teen Fiction"Manolya çiçeği gibisin Elfida, o kadar narin görünüyorsun ki... Herkes sana bakıyor. O kadar güzel kokuyorsun ki; soluduğum an nefesim kesiliyor. Ama, sana dokununca hem kendini hem de dokunan kişiyi yakıyorsun. Öldürüyorsun. Sen tehlike kokuyorsun...
