De reis naar Londen

Leven de kneep

Niall en Harry liepen al mee met de dokter. We hadden afgesproken dat ik zou blijven en dan naar binnen zou sluipen en hen zou sturen of ze nog leefde of niet. Ondertussen waren de jongens verdwenen achter de hoek, ok dit is mijn moment. Ik ging op mijn tippen staan en liep langzaam naar de deur, nog een paar stapjes. Daar stond ik dan voor de deur, achter die deur lag Ammelie levend of dood! Ik deed de klink naar beneden en deed de deur op een kiertje, ik hoorde niks! Is dat nou een goed of eens slecht teken? Ik deed de deur wat verder open en daar lag Ammelie! Zonder het tuut dingetje naast haar, ze was dood ! NEEEE! Ik ging naast haar zitten en pakte haar hand, tot mijn verbazing was die nog redelijk warm ook! Ik kneep er zachtjes in en ze ... ze kneep terug! Ze leeft woehoe !!!! Leven de kneep! Ammelie deed haar ogen open en toverde een lachje op haar gezicht, man wat had ik die meid gemist! En vooral dat lachje! Het maakte me altijd weer zo blij! 'Amber, ben .. jij... dat?' vroeg Ammelie aarzelend. Ik kon mijn oren bijna niet geloven! Ze leefde nog! 'Ja Ammelie, ik ben het Amber' Ze kreeg een grote glimlach op haar gezicht. Ik was al bijna vergeten dat ik Niall en Harry een berichtje zou sturen! Ik stuurde hen snel het goede nieuws en al gauw had ik antwoord van Harry: 'Wow de dokter vertelde ons net dat ze dood was?! X-H-X' Ik las het berichtje een paar keer en drukte na de 11 de keer het gelezen te hebben op de rode knop, meteen stond de kamer vol met verpleegsters! Ik liep de kamer uit en trof op de gang de o zo verbaasde dokter staan. 'Hoe heb je haar tot leven gewekt ?!' vroeg hij me. Ik gaf haar gewoon een kneepje hoor dokter! Hij keek me niet gelovig en ging toen de kamer binnen. Ammelie leefde nog ! Wist zijn dit nieuws eigenlijk al? Ik belde hem maar hij nam nooit op ' dit is we voice mail van Zayn spreek een berichtje in TUUUT'' waarom nam die nou niet op?! Waarschijnlijk zat hij op zijn kamer te denken aan Ammelie en slingerde zijn gsm ergens beneden rond. Ik zag Harry en Niall op me afkomen, ze liepen met hun armen zo wijd mogelijk open gedaan op me af. Dit komt niet goed! Dit kom niet goed! Dit kom niet ... BOEM! En daar lag ik dan dames en heren nog maar een keer op de grond! Deze keer lagen Harry en Niall op me en tot mijn verbazing lag Harry's gezicht opvallend dicht bij dat van mij! Ik drukte snel een kusje op zijn neus en probeerde hen toen van me af te duwen.'Jongens! Jullie kunnen me op zen minst helpen en van me af gaan!' Niall ging meteen van me af maar Harry bleef koppig liggen. Oh wou hij het spelletje zo spellen? Laten we beginnen! Harry's speelse krulletjes hingen een beetje in mijn gezicht, en ik begin er mee te spelen. Man wat wou ik graag eens Harry's haar aanraken en deze keer was het niet van karton zoals bij mijn kartonnen pop thuis! Ik ging net een move doen, maar Niall verbrak mijn move poging. 'Zeg uh.. ik wil niet onbeleefd zijn hoor of zo maar jullie liggen wel op de grond in het ziekenhuis en mensen staren jullie aan! Dus ga met die luie kont van de grond! Of moet ik helpen?' zei Niall speels. Haar ging van me af, ik kon eindelijk weer ademen! Ik denk dat ik zo rood zag als een tomaat! Harry stak zijn hand uit om te helpen dus pakte ik die aan. En toen ik me wou rechttrekken liet hij zijn hand los en viel ik terug op mijn poep! Ik had dit eerder verwacht van Niall, niet van Harry! Ik zou hem terugpakken! Hij stak zijn hand terug uit en toen zag ik mijn kans! Ik pakte zijn hand en trok hem naar beneden, Harry kwam met een smak op de grond en ik? Ik stond eindelijk recht! Niall wou Harry recht helpen maar Harry bewoog niet! Had ik hem dan zo hard neer gehaald? Ik bukte me een hoorde Harry lichtjes kreunen! 'Hij leeft nog!' Riep ik Niall's kant op. Hij ging ook op zijn knieën zitten en vroeg Harry 'Hey makker wat is er?' geen antwoord! 'Harry wat is er? We maken ons zorgen om je! Antwoord alsjeblieft!' Harry hief voorzichtig zijn gezicht op, zijn neusje zag een beetje rood! En hij zei toen....