He's my badboy. Not yours.

Deel 1

Nieuwe school, nieuwe vrienden, nieuwe alles.

Yeeey. Ik hoop dat je het sarcasme vindt. Hij is niet zo moeilijk te vinden.

Ow ja, ik heb me nog niet voorgesteld. Oeps. Wat ben ik weer lekker beleefd zeg!

Mijn naam is Lisa, Lisa Adams. Ik heb bruin, lang haar, bruine ogen, en gemiddelde lengte.

Vandaag moet ik dus naar een nieuwe school. Ik ben een paar weken geleden naar hier verhuisd, naar Londen.

Een deel omdat mijn vader hier beter werk zou hebben, maar ook omdat hier heel wat familie woont.

Dusja, als mijn ouders iets zeggen ga ik er beter niet op in. Dan zeggen ze altijd; "Lisa, wij willen het beste voor je. Dat je later niet eindigt met niets behalve 30 katten, en een hoop haar van de katten." had ze er achteraf nog bij gezegd.

Maar hey, op zich toch niet zo erg; 30 katten. Zijn toch lieve beestjes? *grinnik grinnik*

Oei. Het is ondertussen al 8 uur 30. Ik moest nu op school zijn. Geen goede eerste indruk, Lisa. Op de eerste schooldag, te laat.

Snel spring ik op mijn fiets en rijd naar school. In de vakantie had ik de baan al een paar keer gedaan zodat ik nu niet meer moest sukkelen, en aan allemaal mensen vragen in mijn kapot Engels waar ik naar toe moest rijden.

Ze zouden er waarschijnlijk toch niets van verstaan. Ze zouden denken dat ik Chinees praat in plaats van Engels.

Ondertussen ben ik ook al aangekomen in de straat van de school. Ik plaats mijn fiets in het rek en kijk dan op naar het gebouw die 7 keer het Witte Huis is.

Als een spastisch kind begin ik te lachen. Ik weet niet waarom, de laatste tijd heb ik dat veel. Gewoon beginnen lachen. Maar meestal komt het omdat ik moet denken aan het kleed van mijn moeder waarmee ze op een geit leek.

Nog altijd spastisch aan het lachen, maar toch loop ik het schoolgebouw binnen.

Op mijn gemak loop ik naar de vrouw van de balie. Ze zit achter een raampje die heel erg vuil is. Ik lik aan mijn vinger en poets het raam een beetje.

Op een bepaald moment begint die vrouw helemaal over haar toeren te roepen. (in het Engels)

"Wat ben jij in godsnaam aan het doen? Wij hebben dit nog maar net gekuist!"

"Zou je niet zeggen" mompel ik.

"Pardon?" Oei. Toch niet zo goed gemompeld als ik dacht.

"Laat ook maar. Mijn naam is Lisa Adams, en ben nieuw hier op school. Zou ik mijn rooster en een plattegrond mogen alsjeblieft?"

De vrouw knikt en draait zich om naar waar een grote bak staat met papieren. Achter me hoor ik geschuifel en direct draai ik me om en geef het meisje achter me een dodelijke blik.

Het meisje lijkt geschrokken en kijkt dan ook meteen naar beneden. F*ck. Wat doe ik toch? Nu heb ik het weer verneukt. Nou ja... niet letterlijk, ik bedoel... weet je, laat ook gewoon.

Ik neem de papieren over van de mevrouw die daar waarschijnlijk al 10 minuten met een gestrekte arm zit. Wow, raar dat ze geen kramp kreeg en als een spastische walvis heen en weer ging kreunen op de grond.

Zou ik wel leuk gevonden hebben.

Ik ga aan de kant voor het meisje achter me en bekijk dan rustig en mijn plattegrond.

Na een tijdje komt dat meisje naast me staan.

"Nieuw hier?" vraagt ze. Ik knik.

"Geef me even je rooster" Snel duw ik mijn rooster in haar handen.

"We zitten in dezelfde klas" zegt ze een paar seconden later.

"Super!" antwoord ik. Ze geeft me mijn rooster terug en ik stop het in lijn boekentas.

"Mijn naam is Lisa, Lisa Adams."

"Sarah, Sarah Grey" kaatst ze mijn zin terug.

Ik glimlach en ik loop achter haar aan naar de klas.

Ze opent de deur en direct geeft de docent ons een dodelijke blik. Hehe. Vind ik altijd hilarisch als ze dat proberen.

Ik ga even bij de docent voor mijn boeken en ga dan naast Lisa zitten. Ik neem mijn pennentas, en net als ik die op onze tafel zet komt er een jongen binnen met bruin haar, bruine ogen (hehe net als mij) en duidelijk een grote massa spieren.

Hij gaat zitten aan de tafel achter ons en zit daar gewoon.

Na een paar minuten merkt de docent het op, maar zegt er niets op. Met open mond kijk ik Lisa aan. Zij haalt haar schouders op. Ik frons.

Ik hoor wat achter ons en opeens voel ik zijn koude adem in mijn nek. "Zo onder de indruk? Je zal er maar aan moeten wennen, want iedereen hier luistert naar mij, en gaat nooit tegen mij in. Succes." en na dat plaatst hij een zacht kusje in mijn nek waarvan ik kippenvel krijg.

Ik hoor hem nog grinniken, maar dan volg ik gewoon de les.