ŞEHİT

bölüm 17:artık gideceğim

@@Yasin@@
Her şeyin bir sonu vardı ve iznim bitmişti.Yarın gidecektim.Daha yeni nişanlanmışken.Gerçi nasıl nişanlıysak aramıyoruz,mesajlaşmıyoruz.Anneme her gün bunun hesabını veriyordum.Annemin sesiyle ona yöneldim.
–Efendim anne.
_Oğlum hazırız diyorum aklın nerde senin yeni yetme ergenler gibisin.
–Hiç dalmışım.
@@@@@@@
Sonunda gelmiştik.Bizimki kapıyı açtı.Gayet mutluydu.Ama birden yüzü düştü.Ne oldu ki şimdi.Annemlerin içeri geçmesiyle mutfağa geçtim.
–Hayırdır.Niye üzüldün.
–Ne olacak.Pazarı alıp gelseydiniz.Biz alamıyorduk ya.Ne gerek var.
–Kızdığın bu mu Ceylin.Ne olmuş yani almışsak yarın yokum be insan bi insaf eder.Ama nerde ben kimim ki .Haklısın.Artık gideceğim.
Biraz fazla bağırmıştım.İçerdeki herkes mutfağa girdi.Annem:
–Ne oluyor.
–Gelinin açıklasın.
Herkes sustu.O arada babam evden çıktı.Annemde bizi odaya geçirdi.
–Bak Ceylin kızım ben anlatım sonra hatam varsa düzelt.Ne biçim nişanlısınız çözmüş değilim.Aramıyorsunuz,mesajlaşmıyorsunuz.O da yetmiyor.Tartışıyorsunuz.Bak biz Urfalıyız.Yani töremiz ağır.Evlenince boşanamazsınız.Bilmiş ol.Şimdi söyle bakalım.
–Anne benim işim yoğun.Olmuyor.O yüzden.
–Başka kızlarda yoğun.O zaman çalışma kızım.
–Tamam çalışmadım diyelim.Evi nasıl geçindirelim.
–Ben bakarım.Diye atıldım.Ama nafile.
–Yok artık olmaz.
–O zaman anlaşma yapıyoruz çocuklar.Her gün beş saat görüşüceksiniz.
Ohhh Allah ım şükürler olsun.Ne iyi annem var.
–Ama anne...
–Aması falan yok.Kontrol edicem.Biri cayarsa diğerinin beş gün boyunca dediğini yapar.
Valla caysa ne kadar güzel olur.
–Şimdi gelelim konumuza mutfakta neden tartışıldı.
–Anne bu gelinin eli dolu gelmemizi istemiyor.Bu yüzden.
–Kızım adet bu.Annen söylemedi mi?
–Söyledim.Ama yok dedi.
–Olsun.Getirmeyin bir adet yapılmasın ne olur.
–Yok getireceğiz.
O sırada zil çaldı.Babam geldi.Ceylin de çayları getirdi.Son kez görüyor olma gözüyle baktım.
–Evet herkes geldiğine göre konuyu açalım.Dedi annem ardından babam:
–Düğün ne zaman olsun.Yasin üç ay sonra geliyor.
– Yani mayısta.Evet kızım ne diyorsun.
–15 mayısta burda mısın?
–Evet, diye cevapladım.
–Tamam 15 Mayıs uygundur.
Dedi.Sonra ona kaş gözle mutfağı işaret etti m.Çıktım.Ardından o geldi.
–Efendim.
–Nişanlımla son kez konuşmak istedim.
–Son kez deme.Üç ay sonra burdasın unutma bence.
Kulağıma fısıltıyla"Seni seviyorum"dedim.Ürperdi.Biraz duraksadıktan sonra "bende"dedi.Şok  oldum be ni se vi yor muş.Acaba doğru mu?.Ve o an dudağına kitlendim.Öpmek istiyordum.Ama korkuyordum.Ya büyük tepki verirse...Bir de baktım.O da dudaklarını ısırıyor.Beni daha çok cezbediyordu.Sonunda dayanamadı m.Öpünce ilk biraz çekildi.Sonra karşılık vermeye başladı.Dudaklarını ısırmaya başladım.O inliyordu.Kaç dakika ordaydık.Bilmiyorum.Birbirimizden ayrıldığımızda nefessizlikten kıpkırmızı olmuştuk.Yüzüme bakmadan
–Saat kaçta gidiyorsun.dedi.
–Akşam dokuz dedim.
O sırada kaynanam geldi."Oğlum gidiyorsunuz.Çiğdem dışarda kalmış.Yağmur yağıyormuş."Dedi.Onaylayıp,gittik.
©©©©
Evet sevgili okuyucular.Yorum istiyorum.Okumayıp beğenmiyenlerde yorum yapsın düzeltim.Yıldıza dokunun lütfen.Yıldıza dokunmayanın bulaşık makinesi bozulsun :-P Evet,imla hatalarım var.Ama amacım ilk kitabı bitrmek sonra imla düzeltmek,sonra medya...bu bölümü iki oldu yazmam diğeri bir türlü olmadı.Bi de şunu söylüm Urfalılar alınmasın zaten kötü bir şey demedim ama olsun.Hikayenin sonuyla alakalı lazımdı bunu söylemem.Bu öpüşme sahnesini yazmak istemedim.Fakat lazımdı bence.Neyse by..
30.10.2016 23.43