Mavinin karanlığın da açtım gözlerimi,soğuktu keskin ama hafif de bir esinti yüzüme çarpıyordu karanlıkla beraber. İşte buydu yalnızlığın hissi , göğüs kafesim batıyordu kalbime nefes almakta güçlük çekiyordum. Haykırışlar duyuyordum , bir kaç ses iç içe geçmişti huzuru bulamamış insanlardı bunlar.
Ne kadar çabalasamda mavi de boğuluyordum ciğerlerime sular doluyordu ve açık gök mavisinin yerini okyanus mavisi alıyordu.Kollarım güçsüzleşiyordu kendimi suya bırakmıştım gövdem ağırlaşmıştı bile ve gerisi sonsuz karanlık.
