Peri Işığı

▪GİRİŞ▪

Anneme dik dik gözlerimin içimdeki öfkeyi anlamasını istiyordum ama o inatla bjnu anlamamazlıktan gelip
"Bana şöyle bakmaktan vazgeç sen o baloya gelmiyorsun."
"Ama anne"dedim sonra söylediğim kelime birazdan kıyameti koparacaktı düzeltmek için ağzımı açtım ancak annem özür dilerim Kraliçem söyleyeceklerimi keserek
"Anne mi?Morgana aşağılık,iğrenç bir varlıksın.Sana peri demek ağzıma bile gelmiyor ve yine de bu haldeyken bana anne kelimesini kullanabilme hakkına sahip misin sanıyorsun?"
"Özür dilerim Kraliçem"
"Her özür dileyeni bağışlarsam insanların gözünde..."
"...Bir büyüklüğüm kalmaz"Bu cümleyi devam ettirmekten nefret etsemde zorundaydım.
"Aynen öyle Morgana.NÖBETÇİLEEER alın şunu gözümün önünden"der demez 2 nöbetçi benim kollarımdan sertçe tutup beni harika odama yani hapishaneme götürmeye başladılar.Hapishaneme geldiğimde beni serçe itip kapıyı kilitleyip gittiler.

Her şey 4 yıl önce başlamıştı.15 yaşımdaydım ve doğum günümdü o gün peri ışığımın parlamasının başlaması gerekiyordu.Ama olmadı.O günden beri neredeyse her günüm böyle geçiyordu.Doğum günüm 18 Wetan(Mart) olsada annem yani kraliçem her ayın 18'ini lanetler ve beni aşağılayarak kendi hapishanemin oraya göre en güzel olan yere yani Zindan'a gönderirdi.Orası iğrenç bir yerdi.Her yerde benim soyumdan olan ışıksız insanların cesetleri her bir yere saçılmış et parçaları ve kanlar vardı.Onları kraliçe öldürtmüştü o iğrenç biriydi ama başına Zindan'da ölenlerin başına geldiği gibi şeyler olmaması için sesimi çıkartmamak zorundaydım.Her zaman dışarıda gezen diğer imsamlar gibi olmak istemiştim.Ne olurdu sanki normal biri olsaydım.

'Keşke bende bugün baloya gidebilseydim belki kendime birini bulur ve evlenirdim sonra ise bu ızdırap biterdi.'

Düşündüğüm şey aklımda birkaç kez yankılandı ve sonra kahkahaya boğuldum.Ben kimi kandırıyordum kimse benim gibi iğrenç bir varlık olan Desprea'yı almazdı.Kraliçenin bana yaptıkları benim türüme yapılabilecek şeylerin en iyisiydi ama ben bunla bile yetinemiyordum.

Aşk,Eanna'da ışığın uyumuydu ışığın ahenkli dansıydı.Ben de de bunların hiç biri olmadığı için kimse beni sevmez,sevemez zaten.

Gözlerime dokunduğumda elim ıslandı.Gerçekler can yakardı ben bu gerçekle büyümüştüm ve bir gerçek vardı mesela benim asla kabul görmeyeceğim gerçeği,işte bu çok can yakıyordu.

Her zaman ölmek istiyordum.Bu yerden uzaklaşmak istiyordum.Ama kesinlikle Zindan'da ölmek istemiyordum bu da bir gerçekti.Ama belki o ismini çok duyduğum Dünya'ya gidebilirdim.Sonuçta Eanna,ayda bir ülkeydi ve bir uzay gemisi kaçırıp gidebilirdim hem orada ki insanlar güçsüzlerdi yani ışık kavramı yoktu onlarda ama onlarda da Avcılar vardı.Dünya'ya gidersem adımımı atar atmaz kesinlikle bir tanesi beni öldürürdü.Gidecek başka gezegen ise hiç yoktu kraliçe diğer gezegenleri küle dönüştürmüştü hem de sırf belki diğer gezegenlerde yaşam olur ve orada yaşayanlar kraliçeye baş kaldırırsa diye.

Belki de Işık Kolyesini bulabilirdim.Eanna'da ki hikayelere göre Işık Kolyesi melek Ariel'in kendi yarattığı bir güçtü.Ama kimse bu devirde o hikayeye inanmıyordu.Yani ben hariç kimse.İnandığımı ise kimseye söyleyemezdim.Zaten kimsem yoktu ama.

Hapishanemin kapısı aralandı ve kraliçe içeri girip
"Lanet Yaşlı adam seni istiyomuş hazırlan sende benimle geliyorsun"dedi ve gitti.Dedemin her zaman beni sevdiğini biliyordum ve az önceki anlattıklarım da dedemin adını söylemediğim için kendimden utandım.Beni kimsem yok değildi.Benim tek dedem vardı.
YÜCELER YÜCESİ BÜYÜK VE KUDRETLİ ARES ÇOK YAŞA.

MERHABALAR.Yeni hikayemin ilk bölümü umarım beğenirsiniz.Biliyorum bundan önce bir sürü kitap yayınladım ve sildim.Birkaç gün önce de son yayınladığım kitabı sildim ama bu kitap inşallah öyle bir sonu olmayacak.Yeni bölüm günleri bundan sonra her cumartesi.eğer yeni bölüm günlerini arttırır ve ya değiştirirsem hesabımdan açıklarım buradan da haber veririm.Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın Sevgilerle.♥

NOT:Cast te tabi ki bir kişi değil ama birkaç kişiye hala ünlü bulamadım ve bazıları da hikayeye sonradan eklenecek onları o zaman ekleyeceğim.