Z mojego pamiętnika

Cała ja...

13.6.2012 rok.
Mam na imię Amelia nienawidzę zdrobnienia Amelka, mam 16 lat. Mój chłopak Jeremi jest o rok starszy ale i tak jest całym moim życiem, mam straszne problemy z rodzicami, nie dogaduje się z nimi podcinają mi skrzydła i nie lubią Jeremiego. Ale narazie dość o mojej rodzinie. Teraz powiem wam o dzisiejszym dniu. Poszłam jak co rano do szkoły, spóźniłam się na autobus ale przynajmniej jechałam z Jeremim. Pobiegłam do klasy chemii i padłam na krzesło zdyszana. Baba przepraszam nauczycielka od chemii (nazywamy ją tak bo nikt a nikt jej nie lubi) ochrzaniła mnie za spóźnienie (No i Jeremiego) a ja już do końca dnia byłam WKURZONA. Po lekcjach wszyscy poszli na kawę do kawiarni ,,The Leadys'' ja niestety nie poszłam bo rodzice powiedzieli że mam być w domu przed 15:00 No a niestety oni akurat o tej gównianej piętnastej! Pisze to w domu o dwudziestej czwartej  i nie chce mi się spać. Jestem masakrycznie sfrustrowana. Niewiem jak przekonać  rodziców do Jeremiego, jak wyrabiać się z pracami domowymi, jak spędzać więcej czasu ze znajomymi, jak powiedzieć rodzicą o tym że też mam własne życie i nie chce żeby mną dyrygowali. Jestem gruba i boje się o moją miłość z Jeremim. W mojej szafce są schowane żyletki którymi potajemnie się tnę. Dzisiaj zadzwonił do mnie Jeremi i powiedział żebym do niego przyjechała, pod pretekstem zakupów z koleżankami pojechałam autobusem do Jeremiego. Kiedy do niego pojechałam otworzył mi drzwi i pocałował mnie w policzek poszliśmy do jego pokoju. Usiadłam na łóżku i zaczęłam żalić się Jeremiemu, płakałam, tuliłem się do niego, a on bez silnie próbowała mnie opanować. Po 2 godzinach wróciłam do domu, rodzice nie byli pewni czy napewno byłam na zakupach, zobaczyli moje zapłakane czerwone oczy ale ja nie pozwoliłam im dojść do głosu i pobiegłam do mojego pokoju. Wyjęłam żyletki i zrobiłam sobie krwistą kreske na ręce, umyłem żyletkę i jeszcze przez chwile płakałam. Rana nie bolała, bolało mnie sumienie. Zasnęłam  a następnego dnia zemdlałam.