Uzay ve Sen

Bölüm 1 - Kahramanımızın Doğuşu

Günlerin birinde Enes diye bir çocuk dünyaya gelmiş. Tatlı mı tatlı, minicik elleriyle herkesi etkiliyor. Enes henüz yeni doğmuştu fakat yeni doğmasına rahmen şuan bile çok şımarık olan bu Enes, siz düşünün büyüdüğünde nasıl olacağını... Günler günleri kovalarken Enes 4 yaşına gelmişti ve babası Enes daha onu görmeden vefat etmişti. Enes babasının öldüğünü bilmiyordu ama eninde sonunda öğrenecekti. Aradan 2 yıl geçti ve Enes 6 yaşına bastı. Artık Enes 1. sınıfa gidecekti. Yeni okul, yeni arkadaşlar ve yeni çevre... Enes çok heyecanlıydı. Annesi Enes'in gözlerinden onun ne kadar heyecanlı olduğunu anlayabiliyordu. Akşamdı... Enes yatakta kıvranıp duruyordu fakat heyecanına yenik düştü sanırım. Yataktan kalktı ve oyuncaklarıyla oynamaya gitti. Oyuncaklarıyla 3-4 saat oynadıktan sonra yorgun düştü ve uyuyakaldı. Sabah olmuştu ve Enes oyuncaklarının başında uyuyakalmış bir şekilde horluyordu. Annesi ilk önce güldü ve daha sonra Enes'i uyandırdı. Enes'in heyecandan eli ayağı birbirine girmişti. Annesi hemen onu bir şekilde giyindirdi ve birlikte dışarı çıktılar. Annesi Enes'in elinden tutup yürürken yavaş yavaş okula varmışlardı bile. Enes okulu görünce fazla heyecanlandı sanırım. Annesinin elini çekiştirip hemen okula doğru koşmaya başladı. Annesi Enes'i okulda bırakıp işlerini halledeceğini söyledi. Enes'te kafasını sallayarak annesine onay verdi. Annesi Enes'i sınıfına bırakınca okuldan ayrıldı. Bildiğiniz gibi ilk ders, tanışma dersiydi. Sınıfa birden bir bayan öğretmen girdi. Ve dedi ki "Günaydın çocuklar!" Herkes aynı anda "Günaydın öğretmenim!" diyince Enes şaşırdı ve ne diyeceğini şaşırdı. Öğretmen tek tek herkesi kaldırmıştı ve sıra Enes'e gelmişti.
-Merhaba, ben yeni sınıf öğretmeniniz Eda. Tanıştığıma memnun oldum. Peki sen bana biraz kendinden bahseder misin?
-Merhaba öğretmenim. Benim adım Enes. Ve ben, uzaya çıkacağım. diye söyleyince herkes birden kahkaha attı. Aralarından biri dedi ki;
-Uzaya çıkmak imkansızdır, o hayalinden vazgeç.
-Ben uzaya çıkacağıma inanıyorum bir kere! dedi sinirli bir tavırla Enes.
Saatler okulda geçmişti ve ayrılık vakti gelmişti. Herkesin annesi çocuklarını almaya geldiklerinde sadece Enes'in annesi yoktu. Enes çok korkmuştu. Sonra Enes'i biri dürttü ve Enes arkasına döndüğünde bir de ne görsün?!