Hayatım babamın iki dudağının arasında çıkmayı bekliyordu. Babam
gayet ciddi annem meraklı ve üzgün ablam ve kardeşim ise beni göremeyecekleri ihtimaline karşı mutsuz bir şekilde babama odaklıydı. Herkes babamdan bir cevap bekliyordu. Bir tek ben dışında çünkü olacakları tahmin edebiliyordum. Ve tahminimde yanılmadım . Babamın ağzından çıkan tek kelime gidiyorsun oldu. Nereye sürülüyordum. Kendimde bulabildiğim tek cevap en iyisinin bu olmasıydı.
***
Uyandığımda kardeşimin kokusunu içime çektim,yüzünün her ayrıntısını inceledim.çünkü eğer bir gün unutursam gözlerimi kapattığımda aklıma gelebilsin diye.
kendi odama geçtiğimde gördüğüm valizler bugün benim sürüleceğim gün olduğu aklıma gelmişti. Kapı çaldı ve gelenin babam olduğunu geç olsa anlamıştım. Benimle göz teması kurmadan, konuşmadan masanın önüne bir çanta bıraktı ve çıktı. Çıkar çıkmaz çantanın içinde bana yeticek kadar paranın ve bir bilet olduğunu gördüm.biletin üstünde sanki bana itafen yazılmış, büyük harflerle 'İSTANBUL'yazıyordu.
